تحليل اثرات برنامه‌ريزي در كاهش آسيب‌پذيري در برابر مخاطره سيل (مطالعه موردي: شهر تالش)

سيلاب ازجمله مخاطراتي است كه در سال‌هاي اخير خسارات زيادي در مناطق موردمطالعه بر جاي گذاشته است. با توجه به اينكه نمي‌توان از وقوع رخداد سيلاب جلوگيري كرد ولي مي‌توان با ارزيابي نقاط تاب آور و آسيب‌پذير در برابر خطرات احتمالي تا حد زيادي اثرات ناشي از سيلاب را كاهش داد هدف از انجام اين تحقيق سنجش ميزان تاب‌آوري شناسايي نقاط قدرت و ضعف قسمت‌هاي تحت تأثير سيلاب در شهر تالش است. پژوهش حاضر با توجه به ماهيت موضوع و هدف كلي، آن از نوع مطالعات كاربردي بوده و به لحاظ روش‌شناسي از نوع مطالعات توصيفي- تحليلي است. تعيين حجم نمونه آماري آن با استفاده از روش كوكران و روش نمونه‌گيري بر اساس نمونه‌گيري تصادفي انجام شد. براي سنجش آسيب‌پذيري از بين خانوارهاي ساكن در شهر تالش، تعداد 383 نفر از شهروندان و 30 نفر كارشناسان به‌عنوان حجم نمونه تحقيق انتخاب ‌شدند. سپس براي بررسي ارتباط ميان شاخص‌ها و تحليل آن‌ها نيز از نرم‌افزار SPSS استفاده شد و خروجي هر بخش از كار به‌صورت نقشه با استفاده از نرم‌افزار ARCGIS ترسيم گرديد. نتايج نشان مي‌دهد پهنه‌هاي خطر خيلي كم، خطر كم و متوسط در شمال و شمال غربي محدوده موردمطالعه قرار دارند و پهنه‌هاي خطر خيلي زياد و زياد در شرق، جنوب شرق و مركز محدوده شهري منطقه قرار دارند. با توجه به نقشه نهايي به‌دست‌آمده از پهنه‌بندي سيلاب و در راستاي توسعه امنيت شهري بايد از ساخت‌وساز در محدوده‌هاي با خطر بسيار زياد و زياد و حريم مسيل‌ها و رود - دره‌هاي متعدد در شهر تالش ممانعت به عمل آيد.