ارائه الگوي مناسب توسعه گردشگري آبشار سميرم با تأكيد بر اصول و معيارهاي طراحي منظر پايدار

احساس آرامش خاطر، نشاط و وجود حس سرزندگي يكي از نيازهاي روحي انسان و مهمترين شاخص كيفيت فضاست. انبوهي از فضاهاي دل مرده، سرد و بي روح در شهرها تحت تاثير ناهمگوني و آلودگي هاي بصري مشاهده مي شود كه به دور از هر گونه زيبايي و مطلوبيت، هيچگونه معنا، مفهوم و عملكردي را القاء نمي كنند. يكي از مهمترين فاكتورهايي كه براي زندگي شهري توام با آسايش مطرح است بحث زيبايي و آسايش بصري انسان در شهر است. آبشار سميرم در ۴ كيلومتري شرق سميرم و در ۱۶۰ كيلومتري جنوب اصفهان، در اعماق تنگه‌اي به همين نام با ديواره‌هاي سنگي واقع شده‌است و  در اطراف آن محل هايي براي استراحت و اقامت گردشگران در نظر گرفته شده است، اما به دليل عدم مديريت درست در چيدمان شهري و طراحي منظر و استفاده نادرست از قسمتهاي مختلف اين آّبشار ميزان ورود گردشگر را در فصل بهار و تابستان محدود كرده است. اين پژوهش در راستاي بررسي نقش زيباسازي و ارتقاء كيفيت محيطي آبشار سميرم بر سرزندگي فضاي شهري شكل گرفته است. با نقشه برداري از محدوده آبشار و شناسايي عوامل مختلف، طراحي منطقه مورد مطالعه انجام خواهد گرفت تا ظرفيت ها و پتانسيل هاي موجود در محدوده آبشار سميرم شناسايي و قابليت هاي بالقوه اي آن بالفعل گردد و نيازهاي مديران و گردشگران به تحقق بپيوندد. شناساندن جايگاه ويژه آبشار سميرم در زيباسازي سيماي اكولوژيك و منظر شهري نقش ويژه ايي را ايفا مي نمايند.