تبيين شاخص‌هاي تأثيرگذار بر توسعه پايدار اجتماعي با تأكيد بر رويكرد خيابان‌هاي كامل

در دهه‌هاي اخير با توجه ‌به افزايش جمعيت شهري و رشد افسارگسيخته شهرنشيني و شهرگرايي، تلاش‌هاي بسياري براي ايجاد شهرهاي زيست‌‌پذير با تأكيد بر جايگاه فضاهاي باز عمومي پايدار صورت گرفته است. خيابان‌ها يكي از مهم‌ترين اجزاي فضاهاي عمومي هستند كه در سال‌هاي اخير توجه ويژه‌اي به طراحي و برنامه‌ريزي اين فضاها معطوف گرديده است. يكي از اصول مهم شهرهاي زيست‌پذير، توجه خاص به مباحث مربوط به حوزه اجتماعي آن‌ها است كه خيابان‌هاي شهري با توجه ‌به جايگاهشان مي‌توانند فضاهاي ايده آلي را براي افزايش تعاملات اجتماعي و توسعه پايداري اجتماعي فراهم نمايند. در دو دهه گذشته رويكرد خيابان‌هاي كامل بر پايه طراحي خيابان‌هاي پايدار در جهان مطرح گرديده است كه نگاهي جديد در طراحي و برنامه‌ريزي را براي خيابان‌ها ارائه مي‌نمايد. در اين راستا، هدف اصلي مقاله حاضر، شناسايي شاخص‌هاي تأثيرگذار بر توسعه پايدار اجتماعي در خيابان‌هاي شهري با تأكيد بر رويكرد خيابان‌هاي كامل است. روش تحقيق مورداستفاده در اين پژوهش در قالب پارادايم تفسيري، از ميان روش‌هاي تحقيق كيفي بر پايه روش مرور دامنه‌اي آركسي و اومالي است. در اين پژوهش تلاش شده است با بررسي دقيق مطالعات موجود بر پايه روش مرور دامنه‌اي به سؤالات مطرح‌شده پاسخ داده شود. درنهايت با توجه ‌به نتايج كسب‌شده، مي‌توان شاخص‌هاي شناسايي‌شده را در گروه‌هايي شامل شاخص‌هاي كالبدي، ايمني و امنيت، اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي دسته‌بندي نمود. با توجه‌ به شاخص‌هاي شناسايي‌شده پيشنهاد‌هايي براي تقويت توسعه پايدار اجتماعي در خيابان‌هاي شهري با تأكيد بر رويكرد خيابان‌هاي كامل ارائه‌شده است.