بررسي تأثير آموزش برنامه ارتباط بدون خشونت بر افسردگي، اضطراب و استرس نوجوانان با آسيب شنوايي

پژوهش حاضر با هدف تعيين تأثير آموزش برنامه ارتباط بدون خشونت بر افسردگي، اضطراب و استرس نوجوانان با آسيب شنوايي در شهر مشهد انجام شد. اين پژوهش، يك مطالعه نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل همه‌ دانش‌آموزان دبيرستاني با آسيب شنوايي شهر مشهد مي‌شد كه 20 نفر از آن ها به روش نمونه‌گيري در دسترس از مدارس تلفيقي انتخاب شدند. آنها با روش تصادفي به دو گروه 10 نفري تقسيم و در يكي از گروه‌هاي آزمايش و گروه كنترل جايگزين شدند. گروه آزمايش، در 8 جلسه آموزش برنامه ارتباط بدون خشونت (هفته‌اي 2 جلسه) شركت كردند؛ در حاليكه گروه كنترل در اين جلسات شركت نكردند. آزمودني‌ها با استفاده از مقياس افسردگي، اضطراب، استرس لاويباند و لاويباند (1995) (DASS-21) مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس چندمتغيري با به كارگيري نرم‌افزار SPSS نسخه 26 تحليل شدند. نتايج نشان داد كه گروه آزمايش و كنترل در افسردگي (ƞ2=0.36 و F=9.56, P=0/001)، اضطراب (ƞ2=0.44 و F=13.84, P=0/001) و استرس (ƞ2=0.33 و F=8.73, P=0/001) تفاوت معناداري داشتند. با توجه به اينكه آموزش برنامه ارتباط بدون خشونت سبب بهبود افسردگي، اضطراب و استرس نوجوانان با آسيب شنوايي شد؛ بنابراين، برنامه‌ريزي براي آموزش چنين برنامه‌هايي مانند آموزش برنامه ارتباط بدون خشونت نقش مهمي در بهبود پريشاني روان شناختي نوجوانان دارد.