اثربخشي تمرينات چشم ساكن بر مؤلفه‌هاي حركتي تكليف دريافت‌‌كردن كودكان با اختلال هماهنگي رشدي

هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي تمرينات چشم ساكن بر مؤلفه هاي حركتي تكليف دريافت كردن كودكان با اختلال هماهنگي رشدي بود. مطالعه حاضر از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و دوره يادداري با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل 400 نفر از دختران 6 سال داراي اختلال هماهنگي رشدي از مهدكودك هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي اصفهان بودند كه به روش هدفمند و با استفاده از مجموعه آزمون ارزيابي مهارت حركتي كودكان- نسخه دوم، 60 كودك مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي انتخاب شدند. 60 دختر داراي اختلال هماهنگي رشدي با ميانگين سني 1.15±6 سال بودند كه به صورت تصادفي در سه گروه تمرين چشم چشم ساكن، كوتاه مدت، بلندمدت و گروه كنترل تقسيم شدند. مداخلات تمريني به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه تمريني به مدت 45 دقيقه اجرا شد. شركت كنندگان در مراحل پيش آزمون، اكتساب در هر جلسه، پس آزمون و يادداري 10 تلاش دريافت كردن را انجام دادند. از آزمون مجموعه ارزيابي حركتي كودكان - نسخه دوم MABC-2))، دستگاه رديابي چشم و دوربين با سرعت و دقت بالا، براي ارزيابي حركتي و ثبت اطلاعات مربوط به بينايي و داده هاي كينماتيكي تكليف دريافت كردن استفاده شد. همچنين، از آزمون هاي آماري تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و تحليل واريانس درون گروهي  براي تحليل داده ها استفاده شد. يافته ها نشان داد، تمرين چشم ساكن پايه، كوتاه مدت و بلندمدت بركاهش زاويه مفصل آرنج تكليف دريافت كردن اين كودكان تأثير معنا داري داشت (0.05≤P). همچنين، تمرين چشم ساكن بلندمدت باعث كاهش معنا دار در زاويه مفصل آرنج تكليف دريافت كردن در مقايسه با تمرينات چشم ساكن پايه و كوتاه مدت شد (0.05≤P). به نظر مي رسد، تمرينات چشم ساكن بهينه باعث كاهش زوايه مفصل آرنج كودكان با اختلال هماهنگي رشدي در تكليف دريافت كردن مي شود. به طور كلي نتايج اين پژوهش بر اهميت دوره طولاني تر چشم ساكن بر يادگيري تكليف دريافت كردن تأكيد دارد.