نقش واسطه‌اي خودتنظيمي هيجاني در رابطه حمايت اجتماعي ادراك‌شده و خودكارآمدي والدگري والدين داراي فرزند مبتلا به فنيل‌كتونوري

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين حمايت اجتماعي ادراك شده و خودكارآمدي والدگري از طريق نقش واسطه اي خودتنظيمي هيجاني در والدين داراي فرزند مبتلا به فنيل كتونوري بود. جامعه آماري شامل 195 والد (130 مادر و 65 پدر)، مراجعه كننده به مركز حمايت از بيماران متابوليك استان زنجان در سال 1400 بود. تعداد 157 نفر (113 مادر و 44 پدر) از والدين به روش نمونه گيري در‎دسترس انتخاب شدند. ابزار مقياس حمايت اجتماعي ادراك شده (MSPSS)؛ پرسشنامه راهبردهاي خودتنظيمي هيجاني (ESRSQ) و پرسشنامه خودكارآمدي والدگري (PSAM) استفاده شد. تحليل داده ها از طريق مدل سازي معادلات ساختاري با حداقل مربعات جزئي و با استفاده از نرم افزار  Smart PLS- 3.3انجام شد. با توجه به نتايج بوت استرپ، اثرات مستقيم حمايت ادراك شده از دوستان بر خودتنظيمي هيجاني (β=0.24, P=0.011)  و خودتنظيمي هيجاني بر خودكارآمدي والدگري (β=0.35, P=0.01) معني دار و مثبت بود. اثرات غيرمستقيم حمايت ادراك شده از دوستان (β=0.83, P=0.019)، از طريق خودتنظيمي هيجاني بر خودكارآمدي والدگري معني دار و مثبت بود. اين يافته‌ها شواهد جديدي را ارائه مي‌كنند كه نشان مي‌دهد راهبردهاي خودتنظيمي هيجاني ممكن است هدفي براي مداخلات روان‌شناختي باشد كه براي افزايش خودكارآمدي والدين داراي فرزند مبتلا به فنيل كتونوري تلاش مي‌كنند. همچنين، پيامدهايي براي اقدامات مراقبت‌هاي بهداشتي و مداخلات حمايتي-درماني بيماران فنيل كتونوري  دارد؛ زيرا بر اهميت كمك به والدين براي مواجه با مشكلات ناشي از اين بيماري در خانواده‌ها تأكيد مي‌كند.