بررسي ربط و نسبت‌هاي مسئلۀ اختفاي الهي و مسئلۀ شر

مسئلۀ شر از ديرباز چالشي بزرگ در برابر خداباوري بوده و در طول تاريخ بحث‌هاي فراواني حول اين مسئله از جانب خداباوران و خداناباوران مطرح شده است. اما آنچه مي‌تواند مشكلي جديدتر براي خداباوري در نظر گرفته شود استدلال اختفاي الهي است. شباهت‌هاي فراوان ميان اين دو استدلال برخي را بر آن داشته است كه يكي از اين دو را به ديگري تحويل ببرند و صرفاً يكي را اصيل به شمار آورند. ممكن است يكي از مفاهيم شر و پنهان بودن خدا به ديگري تحويل برده شود، يا يكي از استدلال‌هاي اقامه‌شده مبتني بر آنها، و يا تحويل در هر دو مورد رخ دهد. با توجه به گستردگي دامنۀ هر دو استدلال، آنچه اين مقاله صرفاً در پي آن است بررسي دلايل كساني است كه معتقدند اختفاي الهي چيزي جز صورت‌بندي ديگري از شر نيست و لزومي ندارد به طور مستقل به آن پرداخت. اين دلايل مي‌تواند شامل مواردي همچون تشابه ساختار منطقي، روش، نتيجه و پاسخ‌ها باشد تا نشان دهد استدلال اختفاي الهي يا اساساً مستقل نيست و يا اگر هم باشد، دليل بسيار ضعيف‌تري نسبت به شر به حساب مي‌آيد، پس شايستۀ توجه چنداني نيست. نتيجه‌اي كه در پايان حاصل مي‌شود اين است كه به رغم همۀ قرابت‌ها و شباهت‌هاي موجود، چنين فروكاستني كاملاً نارواست و هر دو مسئله، فارغ از قابليت مستدل ساختن ادعا، به تنهايي ارزشمند، قابل بررسي و اصيل است.