آسيب شناسي مديريت شهري شهر سنندج با رويكرد حكمروايي خوب

در عصري كه شاهد رشد شتابان و پيچيده‌تر شدن شهرها و گسترش بحران­هاي شهري هستيم، اعمال حاكميت و مديريت به‌صورت يك‌سويه توسط حكومت براي مديريت جامعه شهري، ديگر مطلوب و جواب‌گو نيست، لذا كاربست راهبردهاي تعاملي با جلب همكاري و مشاركت شهروندان و نهادهاي مدني، بيش‌ازپيش ضرورت يافته‌اند. يكي از اين كاربست­هاي پيشنهادي الگوي حكمروايي خوب شهري مي‌باشد. اين الگو از سوي اغلب سازمان­هاي بين‌المللي براي اداره شهروندمدارانه شهرهاي جهان پيشنهاد شده ‌است. اين پژوهش با پي بردن به نياز شهر سنندج به به‌كارگيري الگوي حكمروايي خوب شهري در اين شهر، اقدام به بررسي وضعيت شاخص­هاي حكمروايي خوب شهري در شهر سنندج نموده است. همچنين به اين موضوع پرداخته ‌شده است كه عملكرد مديريت شهري در نواحي مختلف بر اساس الگوي حكمروايي خوب به چه ميزان از هم متفاوت مي‌باشند. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي تحليلي مي‌باشد. اطلاعات موردنياز اين پژوهش با استفاده از مطالعه كتابخانه‌اي و روش پرسشنامه‌اي به‌دست‌آمده است و براي تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي تي استيودنت، آنوا و توكي استفاده‌شده است. نتايج اين پژوهش بيانگر وضعيت ضعيف شاخص‌هاي حكمروايي خوب شهري در شهر سنندج مي‌باشد. با اين حال وضعيت شاخص مشاركت نسبت به ساير شاخص ها در جايگاه بهتري قرار دارد و شاخص قانونمندي بصورت نسبي در وضعيت نامناسبي قرار گرفته است. همچنين تفاوت معني­داري بين عملكرد مديريت شهري شهر سنندج در نواحي مختلف مشاهده‌شده است. بدين معني كه نواحي پيراموني شهر و همچنين نواحي بخش شمالي شهر داراي جايگاه مطلوبي نمي­باشند. در حالي كه نواحي بخش جنوبي شهر داراي شرايط نسبتاً مناسبي مي­باشند.