بررسي تاثير شاخص‌هاي اجتماعي اقتصادي، محيطي در ميزان ابتلا به بيماري COVID 19 در محلات شهر اروميه

در دهه‌هاي گذشته، فراواني اپيدمي‌هاي با اهميت جهاني به‌طور قابل‌توجهي افزايش‌يافته است و تهديدهاي بزرگي براي سلامت انسان‌ها و جوامع ايجاد كرده است. COVID 19  نوعي بيماري عفوني با قابليت انتقال بالا است. تمركز بالاي افراد و فعاليت‌ها در شهرها آن‌ها را در مقابل عوامل استرس‌زاي مختلف آسيب‌پذير مي‌كند. در پاندمي اخير نيز شهرها محلي هستند كه انتقال از آنجا آغازشده است. ازاين‌رو در مطالعه همه‌گيرشناسي اين ويروس در بافت شهري نبايد ناديده گرفته‌شده. مطالعات نيز اكنون نشان مي‌دهد كه شرايط زندگي مسكوني، ويژگي‌هاي اقتصادي اجتماعي و شرايط محله به‌طور قابل‌توجهي همه‌گيري را تحت تأثير قرار مي‌دهند لذا هدف اين پژوهش نيز بررسي تأثير شاخص‌هاي اجتماعي اقتصادي و محيطي در ميزان ابتلا به بيماري COVID 19 در محلات شهر اروميه مي‌باشد. پژوهش حاضر از جهت بررسي يكپارچه شاخص‌ها و نيز سطح موردمطالعه يعني محله در داخل كشور نخستين تحقيق مي‌باشد. در اين تحقيق از تحليل موران و لكه‌هاي داغ جهت پي بردن به خوشه بودن مبتلايان و محلات خوشه شده پر خطر و كم‌خطر استفاده‌شده است و جهت تجزيه تحليل و تعيين جهت و شدت ارتباط بين متغيرها از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره بهره گرفته‌شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه تعداد شاغلان، تراكم جمعيتي، تعداد افراد مسن، تراكم ساختماني، تراكم تجاري و تراكم معابر رابطه معناداري با ميزان ابتلا به COVID 19 داشته‌اند. مشخص شدن ارتباط ميزان همه‌گيري با متغيرهاي تحقيق سبب مي‌شود برنامه‌ريزان شهري در مواجهه با همه‌گيري‌هاي آينده با علم به نتايج با اتخاذ تصميمات راهبردي از آسيب‌هاي همه‌گيري تا حدي جلوگيري نمايند.