دلايل ناكامي ترامپ در شناساندن ايران به‌عنوان تهديد امنيت بين‌الملل

اگرچه ترامپ، جمهوري اسلامي ايران را به‌عنوان يك تهديد براي امنيت و منافع ايالات متحده معرفي كرد و موفق شد درون ايالات متحده در راستاي امنيتي كردن موفقيت‌آميز جمهوري اسلامي ايران اقدام كند، ليكن نتوانست در معرفي ايران به‌عنوان تهديدي براي امنيت بين‌الملل در سطح جامعۀ جهاني، موفق عمل كند؛ به‌عنوان نمونه، در جلسۀ 14 اوت 2020 (24 مرداد 1399) شوراي امنيت سازمان ملل متحد، از ميان 15 عضو شوراي امنيت سازمان ملل متحد، تنها دو كشور به قطعنامۀ پيشنهادي ايالات متحده كه مانع لغو محدوديت‌هاي تسليحاتي اعمالي بر ايران مي‌شد، رأي مثبت دادند. درحالي‌كه اگر ترامپ در تلاش براي معرفي ايران به‌عنوان تهديدي براي امنيت بين‌الملل موفق عمل مي‌كرد، بي‌ترديد، همه يا اكثريت اعضاي شوراي امنيت سازمان ملل متحد به قطعنامۀ يادشده رأي مثبت مي‌دادند. اگرچه مي‌توان از چارچوب‌هاي نظري گوناگوني براي توضيح و تشريح اين موضوع استفاده كرد، اما پژوهش حاضر با كاربست مفهوم «كلان‌امنيتي‌سازي» كه توسط مكتب كپنهاگ مطرح شده و جزئي از نظريۀ «امنيتي‌سازي» يا «امنيتي‌كردن» اين مكتب است، درصدد واكاوي علل اين موضوع برآمده است؛ بنابراين، پژوهش حاضر در پاسخ به اين پرسش اصلي كه «علل موفقيت‌آميز و نتيجه‌بخش نبودن كنش گفتاري ترامپ در كلان‌امنيتي‌سازي جمهوري اسلامي ايران و معرفي ايران به‌عنوان يك تهديد براي امنيت بين‌الملل چه مواردي است؟» فرضيۀ خود را ارائه داده و در آن به پنج علت اشاره كرده است. اين پژوهش را مي‌توان نوعي پژوهش كيفي‌ـ‌كمي به‌شمار آورد كه در آن از ابزارهاي كيفي‌اي نظير بررسي محتوايي‌ـ‌كيفي هشت سخنراني/ اظهارنظر/ بيانيۀ ترامپ و ابزارهاي كمي‌اي مانند نتايج نظرسنجي‌هاي مراكز معتبر غربي استفاده شده است.