سازه هاي راهبرد امنيتي اسرائيل در بحران سوريه(2021-2011)

حضور اسرائيل در قلب درگيري‌ها و چالش‏هاي امنيتي چندين دهۀ گذشتۀ خاورميانه، پيوند عميقي ميان امنيت ملي اسرائيل و تحولات منطقه‏اي ايجاد كرده است. پژوهش حاضر، در پي تجزيه‌و‌تحليل مؤلفه‎هاي تأثيرگذار بر راهبرد امنيتي اسرائيل در برابر بحران سوريه در بازۀ زماني 2021-2011 است. پرسش اصلي پژوهش اين است كه «ويژگي‎هاي بحران سوريه در بازۀ زماني 2021-2011 چگونه بر راهبرد امنيتي اسرائيل در برابر اين بحران تأثيرگذار بوده است؟» يافته‎هاي پژوهش نشان مي‌دهد، «بحران سوريه به‌دليل سرايت احتمالي آن به اسرائيل از طريق درگيري‎ها در جولان سوريه، مهاجرت آوارگان فلسطيني مقيم سوريه و دروزي‎هاي سوري به اسرائيل، و دستيابي گروه‌هاي ضداسرائيل به تسليحات راهبردي سوريه درصورت سقوط دولت اسد، براي اسرائيل، نوظهور، غافلگيركننده و دربردارندۀ ميزان تهديد شديد، ولي زمان پاسخ‌گويي كافي بود». راهبرد امنيتي اسرائيل در اين مرحله، مبتني‌بر «سياست دخالت محدود» بود؛ ولي با حضور نظامي ايران و متحدانش براي حمايت از دولت اسد و نقش آن‌ها در تغيير موازنه به‌نفع دولت سوريه و استقرارشان در جنوب سوريه در اواخر سال ۲۰۱۶، بحران سوريه براي اسرائيل به برنامه‌اي، پيش‎بيني‌شده با تهديدي شديدتر و زمان پاسخ‌گويي كافي تبديل شد و راهبرد اسرائيل از دخالت محدود به راهبرد كاملاً تهاجمي «جنگ بين جنگ‌ها» (مبام) عليه ايران و متحدانش در سال‌هاي 2017 تا 2021 تغيير يافت كه بر ايجاد منطقۀ حائل در جنوب سوريه و بمباران گسترده و پرتلفات نيروهاي ايران و متحدانش در سرتاسر خاك سوريه متمركز بوده است. روش به‌كاررفته براي انجام اين پژوهش، روش توصيفي‌ـ‌تحليلي بوده و براي گردآوري داده‌ها نيز از منابع كتابخانه‌اي و اينترنتي استفاده شده است.