سنجش سطح پايداري اقتصادي سكونتگاه هاي روستايي در شهرستان لنگرود

از آنجا كه روستاها سلول هاي اصلي حيات اقتصادي ايران محسوب مي شوند، لذا پايداري اقتصاد روستاها يك كريدور حياتي براي نيل به پايداري اقتصاد ملي مي باشد. از اين‌رو، تحقيق حاضر با هدف شناخت سطح پايداري اقتصادي روستاهاي شهرستان لنگرود انجام شده است؛ ابزار گردآوري اطلاعات در تحقيق حاضر، شامل روش هاي اسنادي بصورت كتابخانه‌اي و ميداني بصورت اجراي پرسشنامه مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل دهياران روستاهاي داراي 20 خانوار و بيشتر شهرستان لنگرود و مجموعا به تعداد 110 نفر و در 7 دهستان اين شهرستان مي‌باشد كه بصورت تمام‌شماري بررسي شده است. در اين پژوهش به منظور بررسي سطح پايداري اقتصادي روستاها از روش بارومتر پايداري بهره گرفته شد. همچنين جهت مقايسه مولفه‌هاي پژوهش از آزمون دوجمله‌اي (Binomial Test) استفاده گرديد. نتايج نشان داد سطح پايداري اقتصادي در سكونتگاه‌هاي روستايي شهرستان در سه مولفه عدالت، ثبات و رفاه و در نهايت، پايداري اقتصادي كل، تفاوت معني‌دار داشته اند. نتايج سطح پايداري مولفه‌هاي مورد بررسي نشان داد كه عدالت اقتصادي، ثبات اقتصادي، رفاه اقتصادي، و در نهايت پايداري اقتصادي روستاهاي منطقه، در سطح ضعيف قرار دارد. از نظر سطح پايداري اقتصادي، بالاترين سطح را روستاهاي كليد‌بر، سيگارود، و پايين‌ترين سطح پايداري اقتصادي را روستاهاي فتيده و كهلبون دارند.