شناسايي و تحليل عرصه‌ها و مضامين شكل‌دهنده نوآوري اجتماعي با استفاده از رويكرد فراتلفيق

با توجه به چالش هاي پيچيده اجتماعي و عدم كفايت نوآوري فناورانه در حل آنها، ادبيات حوزه نوآوري در سال‌هاي اخير به سمت نوآوري اجتماعي گرايش پيدا كرده است. افزايش توجه به نوآوري اجتماعي و ورود حوزه‌هاي مطالعاتي گوناگون به آن، بر گستردگي اين مفهوم افزوده است، به‌طوري كه هنوز تعريف جامعي از آن ارائه نشده است. بنابراين پژوهش كنوني تلاش مي‌كند با استفاده از روش فراتلفيق (الگوي سندلوسكي و باروسو)، يك چارچوب جامع از حوزه هاي مطالعاتي نوآوري اجتماعي ارائه دهد تا بدين ترتيب بتواند تا حدي از پراكندگي اين حوزه مطالعاتي بكاهد و مسير را براي پژوهشگران علاقه‌مند روشن سازد. جامعه آماري، پژوهش هاي منتشرشده در پايگاه داده هاي گوگل اسكالر، ساينس دايركت و اسكوپوس بودند كه بر اين اساس، 126 مقاله شناسايي و با روش نمونه گيري هدفمند، 34 مقاله انتخاب شد. همچنين براي تحليل داده ها از روش تحليل مضمون استفاده شد. در پايان، 75 شناسه، 12 مضمون فرعي و هشت بُعد يا مضمون اصلي شامل نهادها، حكمراني و توسعه محلي، تغيير نظام مند و مقابله با چالش هاي اجتماعي، مشاركت ها، اتحادها و شبكه ها، جنبه هاي روانشناختي، مديريت و كسب‌وكار، جنبه هاي اخلاقي و توسعه رويكرد فرارشته اي، شناسايي و تحليل شد. درنهايت نيز براساس يافته هاي به‌دست‌آمده، چارچوبي براي مطالعات حوزه نوآوري اجتماعي ارائه شد و موضوعاتي براي تحقيقات آتي پيشنهاد شد.