تحليل نقش سرمايه‌گذاران خطرپذير به عنوان ميانداران شبكه‌هاي نوآوري

ضرورت وجود مياندار در رهبري شبكه‌هاي‌ نوآوري مورد تاكيد است. سرمايه‌گذاران خطرپذير فعاليت‌هاي شبكه‌اي گسترده و نفوذ بالايي در شركتهاي تحت حمايت خود دارند كه آنها را در جايگاه سازمان‌دهي شبكه‌هاي نوآوري قرار مي‌دهد؛ ولي بررسي نقش‌ها و قابليت‌هاي مورد نياز آنها براي ميانداري در پژوهش‌هاي پيشين كم‌رنگ بوده است. هدف پژوهش حاضر تحليل نقش‌ها و قابليت‌هاي سرمايه‌گذاران خطرپذير براي ميانداري شبكه‌هاي نوآوري است. براي اين منظور، از طريق روش نمونه‌گيري هدفمند 3 سرمايه‌گذار خطرپذير شركتي در كشور انتخاب و با بررسي و تحليل اسناد و گزارش‌هاي قابل دسترس و همچنين مصاحبه نيمه ساختاريافته با 6 نفر از افراد مطلع اين شركتها، اطلاعات مورد نياز جمع آوري شد و جهت تحليل و يكپارچه سازي داده‌ها از روش كيفي تحليل مضمون و نرم‌افزار MaxQDA استفاده شده است. بر اساس نتايج، 7 مضمون فراگير شامل جذب اعضاي كليدي، مديريت دانش، ايجاد زنجيره ارزش و همكاري، ايجاد ثبات و انگيزه دهي، ارزيابي و صيانت از نوآوري به عنوان مجموعه نقشهاي مهم سرمايه گذاران خطرپذير در جايگاه ميان داران شبكه هاي نوآوري و همچنين قابليت‌هاي مورد نياز براي تحقق نقشها (شامل قابليت‌هاي فني، مديريتي و شبكه‌سازي) شناسايي شد. بر اساس اين نقش‌ها و قابليت‌ها وضعيت سه سرمايه‌گذار خطرپذير مورد مطالعه مقايسه و استنباط‌هايي در خصوص عوامل موفقيت ايفاي نقش راهبري شبكه نوآوري توسط سرمايه گذاران خطرپذير بيان شد.