سياست‌گذاري در عرصه فناوري نوين بانكي: راهبرد‌هاي تنظيم‌گري و تعادل‌هاي بازيگران با رويكرد نظريه بازي‌ها

يكي از چالش‌هاي اساسي نظام بانكي ايران، فعاليت شركت‌هاي فناوري فاقد مجوز است. با ظهور فناوري‌هاي نوين و بازتعريف مفهوم بانكداري، اهميت اين موضوع بيشتر شده است. بدون توجه به بازيگران حوزه فناوري بانكي نمي‌توان به اهداف مطلوب دست يافت. در اين پژوهش، با استفاده از روش تحليل محتوا و مصاحبه با خبرگان، خواسته‌ها و اقدامات موردنياز شناسايي شده‌اند. از طريق رويكرد نظريه بازي‌ها و الگوي گراف، وضعيت تعادل بين بازيگران كليدي مانند بانك‌هاي سنتي، شركت‌هاي فناوري مالي، مشتريان و كاربران خدمات بانكي، دولت و نهادهاي نظارتي و سرمايه‌گذاران و تحليل‌گران بازار بررسي شده است. وضعيت تعادل بين بازيگران از طريق مصاحبه‌ها و تعيين ترجيحات آنها درباره وضعيت‌هاي بازي مشخص شده و با تحليل مسير تكاملي، حركات بازيگران از وضع موجود به وضعيت تعادل تعيين شده است. نتايج اين پژوهش نشان داد كه وضعيت تعادل فعلي، مطلوب جامعه و سياست‌گذاران نيست و براي رسيدن به تعادل مطلوب، نياز به تغيير ترجيحات بازيگران وجود دارد. از طريق تحليل بازي معكوس، مشخص شد كه دولت و نهادهاي نظارتي بايد با به‌رسميت‌شناختن اين بخش و وضع قوانين و مقررات سخت‌گيرانه، به وضعيت مطلوب براي اقتصاد كشور دست يابند. اين پژوهش به سياست‌گذاران كمك مي‌كند تا درك بهتري از پويايي‌ها و تعاملات بين بازيگران داشته باشند و سياست‌هاي مؤثرتري براي مديريت ذي‌نفعان در تنظيم قوانين و مقررات بانكي طراحي كنند.