ساختارشناسي داستان «اصلي و كرم» بر مبناي الگوي روايي گريماس

ادبيات شفاهي درحقيقت تاريخ و فرهنگ گوياي هر ملت است و داستان اصلي و كرم از داستان‌هاي معروف ادبيات تركي است كه به‌صورت شفاهي و سينه‌‏به‌‏سينه انتقال يافته و درنهايت به‌صورت مكتوب درآمده است. اين پژوهش به تحليل ساختار روايي اين داستان، بر پايۀ الگوي روايي گريماس پرداخته و هدف از آن تشخيص و تحليل عناصر روايي، و تبيين كاركردهاي آن در ساختار اين داستان است. از داستان اصلي و كرم چندين روايت و نسخۀ مكتوب وجود دارد كه نسخۀ مورد استناد ما، نسخۀ سيروس قمري است. در اين پژوهش به روش تحليل كيفي و كمّي و با بهره‌‏گيري از مطالعات كتابخانه‏‌اي و اَسنادي زنجيره‏‌هاي روايي، الگوي كنشي و مربع معناشناسي را در داستان اصلي و كرم تحليل و بر مبناي نظريۀ گريماس، روايت‏شناسي كرده‌‏ايم. دستاوردهاي پژوهش گوياي آن است كه اين داستان طرح و پي‌رنگي منسجم دارد و مؤلفه‌هاي شش‏گانۀ الگوي كنشيِ روايت‌شناسي گريماس، تطابق معناداري با اجزاي روايت در آن دارد.