ارائه‌ي يك الگوي تجربي حركت-زمان از رفتار جهت نگاه انسان در تعدادي موقعيت اجتماعي مختلف

ربات‌هاي اجتماعي كه براي تعامل با انسان ساخته شده‌اند، نيازمند اين هستند كه رفتار تعاملي (نظير جهت نگاه اجتماعي) مشابه انسان داشته باشند. هدف از اين پژوهش، ارائه‌ي يك الگوي تجربي حركت ـ زمان از جهت نگاه انسان در تعدادي موقعيت اجتماعي مختلف است؛ اين موقعيت‌ها شامل صحنه‌هايي با حضور ۲ تا ۴ نفر در يك فيلم است كه افراد حاضر در صحنه، رفتارهاي اجتماعي «صحبت كردن»، «دست تكان دادن»، «اشاره كردن»، «ورود به‌صحنه» و «خروج از صحنه» را به نحوي سازماندهي شده انجام مي‌دهند. ۱۵ فرد بزرگسال به مشاهده اين فيلم پرداخته و موقعيت نگاه آن‌ها توسط ردياب چشم ثبت گشته است. در ادامه، با استفاده از الگوريتم ژنتيك، ضريب اهميت هركدام از رفتارهاي اجتماعي ذكر شده استخراج گرديد. نتايج بازسازي نگاه شركت‌كنندگان برروي داده‌هاي تست، به عملكرد واقعي افراد بسيار شبيه بود. در انتها قابليت پياده‌سازي اين الگو، با اجراي آن بر روي ربات نائو با موفقيت مورد آزمايش قرار گرفت و عملكرد مثبت آن با استفاده از تحليل داده‌هاي پرسش‌نامه ارائه شده به ۱۰ شركت‌كننده تاييد گرديد. در سه مورد از سوالات مطرح شده، تفاوت معنادار آماري الگوها در دو وضعيت مطالعه شده، مشاهده گرديد.