اثر تمرين ورزشي برتغييرات آديپوكاينهاي بافت چربي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو: يك مطالعۀ مروري

مقدمه: هدف مطالعۀ مروري حاضر بررسي و تحليل مطالعات اخير در ارتباط با اثر تمرين‌‌هاي ورزشي مختلف بر آديپوكاين‌هاي مترشحه از بافت چربي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو است. روش‌ها: جستجو در بانك‌هاي اطلاعاتي فارسي و لاتين PubMed، ScienceDirect،Google scholar، Magiran و SID با كليدواژه‌هاي Aerobic Training، Resistance Training، High- Intensity Interval Training،Diabetes ، Adipokine، Leptin، Adiponectin و Resistin، تمرين مقاومتي، تمرين تناوبي شديد، تمرين استقامتي، تمرين تركيبي، آديپوكاين، لپتين، آديپونكتين و رزيستين براي بازيابي مقالات منتشر شده در بازۀ زماني 2010 تا 2023 انجام شد. يافته‌ها: نتايج به‌دست آمده از بررسي مطالعات نشان داد، تمرين هوازي با شدت‌هاي (50 تا 80 درصد) باعث كاهش سطوح لپتين بيماران ديابتي مي‌شود، با اين حال اثر تمرين‌هاي تركيبي (هوازي و مقاومتي) نسبت به ساير انواع تمرين‌ها به مراتب بيشتر است. علاوه بر اين تمرين‌هاي هوازي با شدت‌هاي (50 تا 70 درصد) منجر به افزايش سطوح آديپونكتين در بيماران ديابتي مي‌شود، با اين حال تمرين‌هاي تناوبي شديد (HIIT) نسبت به ساير تمرين‌ها اثر بيشتري در آفزايش سطوح آديپونكتين داشت. همچنين مطالعات نشان داد كه هر سه نوع تمرين هوازي (با شدت 50 تا 70 درصد)، تناوبي شديد و تمرين مقاومتي (30 تا 70 درصد 1RM) اثرات يكساني در كاهش سطوح رزستين بيماران ديابتي دارد. نتيجه‌گيري: تمرين‌هاي هوازي با شدت متوسط و بالا و به‌خصوص تمرين‌هاي تركيبي (هوازي و مقاومتي) ضمن بهبود آديپوكاين‌ها، باعث كاهش سطوح لپتين و رزيستين، و همچنين افزايش آديپونكتين در بيماران ديابتي مي‌شود.