تأثير مايه ‌زني بذر با قارچ‌‌ ريشه Funneliformis mosseae بر برخي ويژگي‌ هاي مورفوفيزيولوژيك و بيوشيميايي جو (Hordeum vulgare L.) در شرايط تنش شوري

به منظور ارزيابي برهم ‌كنش قارچ ريشه Funneliformis mosseae بر ويژگي هاي مورفوفيزيولوژيك و بيوشيميايي جو (Hordeum vulgare L.)، آزمايشي مزرعه اي به‌صورت اسپيليت پلات در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه شيراز اجرا شد. فاكتور‌ها شامل سطوح شوري آب (شاهد (0.4)، 4، 8 و 12 دسي زيمنس بر متر) به عنوان فاكتور اصلي و قارچ‌ريشه‌ (با قارچ و بدون قارچ) به عنوان فاكتور‌هاي فرعي بودند. نتايج نشان داد كه افزايش شوري باعث كاهش صفات ارتفاع ساقه، تعداد سنبله در بوته، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملكرد دانه و عملكرد بيولوژيك شد. تلقيح قارچ ريشه در بالاترين سطح تنش شوري (12 دسي زيمنس بر متر) در اكثر صفات باعث بهبود و يا كاهش آثار سوء تنش گرديد و با افزايش فعاليت آنزيم هاي كاتالاز و سوپراكسيدديسموتاز، غلظت پتاسيم و نسبت پتاسيم به سديم به‌ترتيب به‌ميزان 8.0، 5.7، 30.8 و 131.1 درصد، منجر به بهبود ارتفاع بوته، تعداد سنبله در بوته، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملكرد دانه و عملكرد بيولوژيك به‌ترتيب به‌ميزان 8.1، 9.4، 6.6، 4.2، 20.2 و 11.0 درصد در مقايسه با تيمار بدون تلقيح شد. همچنين، تلقيح بذر با قارچ ريشه در بالاترين سطح شوري (12 دسي زيمنس بر متر) باعث كاهش 43.2 درصد غلظت سديم در مقايسه با شرايط بدون تلقيح شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه تلقيح قارچ ريشه مي تواند از طريق بهبود فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدان و همئوستازي يوني، منجر به توسعه رشد و تحمل به شوري جو شود.