بررسي اثر مصرف زغال زيستي روي رنگيزه‌هاي فتوسنتزي، فعاليت آنزيمي و عملكرد گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) در شرايط تنش آبي

به‌منظور بررسي مصرف زغال زيستي و تنش آبي بر ويژگي‌هاي بيوشيميايي و عملكرد گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) پژوهشي به‌صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در دانشگاه شيراز در فصل رشد 99- 1398 اجرا شد. فاكتورهاي آزمايش شامل رژيم آبياري (آبياري مطلوب و قطع آبياري پس از گل‌دهي) و تيمار كودي شامل شاهد بدون كود، مصرف سه تن زغال زيستي گندم و يا پنبه در هكتار، 150 كيلوگرم اوره + 50 كيلوگرم سوپرفسفات تريپل در هكتار، 112.5 كيلوگرم اوره + 37.5 كيلوگرم سوپرفسفات تريپل در هكتار و 112.5 كيلوگرم اوره + 37.5 كيلوگرم سوپر فسفات تريپل + سه تن زغال زيستي گندم و يا پنبه در هكتار بودند. در شرايط قطع آبياري مصرف 112.5 كيلوگرم اوره + 37.5 كيلوگرم سوپرفسفات تريپل + سه تن زغال زيستي گندم در هكتار به‌ترتيب ميزان كلروفيل a و كل را 55 و 40 درصد، نسبت به شاهد افزايش دادند. بالاترين ميزان فعاليت آنزيم كاتالاز و پراكسيداز در تيمار قطع آبياري در گل‌دهي به‌دست آمد. همچنين، در شرايط تنش آبي كاربرد 112.5 كيلوگرم اوره + 37.5 كيلوگرم سوپرفسفات تريپل + سه تن زغال زيستي پنبه، سبب افزايش محتواي نسبي آب برگ، عملكرد زيست‌توده و دانه به‌ترتيب به‌ميزان 53.03، 22.05 و 34.7 درصد گرديد. به‌طور كلي، كاربرد 112.5 كيلوگرم اوره + 37.5 كيلوگرم سوپرفسفات تريپل + سه تن زغال زيستي پنبه در هكتار، در شرايط تنش آبي باعث بهبود محتواي نسبي آب برگ، تعداد دانه در طبق، تعداد طبق بارور در بوته و در نهايت، عملكرد دانه گلرنگ شد.