تبيين زن‌آزاري با تأكيد بر نقش ميانجي‌گري نگرش به حقوق و تكاليف زوجين در مدل حداقل مربعات جزئي

اهداف: بررسي عوامل مؤثر بر زن‌آزاري با تأكيد بر نقش ميانجي‌گري نگرش زوجين به حقوق و تكاليف زوجين در بين زنان و شوهران در آذرشهر تبريز بود. روش مطالعه: پيمايشي، توصيفي و تبييني و جامعه آماري شامل كليه زنان و شوهران در خانوارها و نيز مركز اورژانس اجتماعي آذرشهر بود. حجم نمونه شامل 50 نفر زن يا شوهر بود كه با روش نمونه‌گيري طبقه‌اي، چندمرحله‌اي، خوشه‌اي و تصادفي سيستماتيك از ميان اعضاي جامعه آماري انتخاب شد. روش جمع‌آوري اطلاعات، پرسش‌نامه محقق‌ساخته و نيز پرسش‌نامه استاندارد همسرآزاري بود. با توجه به كم بودن حجم نمونه براي تحليل داده‌ها از مدل معادلات ساختاري حداقل مربعات جزئي استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد تفاوت جنسيت، ميزان تحصيلات، درآمد، ميزان زن‌آزاري، نگرش‌ها، تجربه كودكي خشونت خانگي، دلايل زن‌آزاري بين پاسخ‌گويان خانوارها و اورژانس اجتماعي معنادار نبود؛ ليكن سن و تعداد فرزند در پاسخ‌گويان اورژانس به‌طور معنادار بالاتر بود. مدل تبييني نشان داد نگرش‌هاي نادرست 29 درصد و تجربه كودكي خشونت خانگي 23 درصد بر زن‌آزاري تأثير مستقيم دارد. تجربه كودكي خشونت خانگي با ميانجي‌گري نگرش‌هاي نادرست، 22 درصد بر زن‌آزاري تأثير مستقيم دارد. تحصيلات همسر 29 درصد بر زن‌آزاري تأثير معكوس دارد. درآمد زوجين 23 درصد بر زن‌آزاري تأثير معكوس دارد. درآمد زوجين به‌ عنوان متغير تعديل‌گر، تأثير مستقيم نگرش‌هاي نادرست بر زن‌آزاري را 31 درصد كاهش مي‌دهد. نتيجه‌گيري: افزايش آگاهي زوجين درباره حقوق و تكاليف خود باعث كاهش رفتار زن‌آزاري خواهد شد و از طرفي،  توسعه اجتماعي- اقتصادي خانواده مي‌تواند بر كاهش زن‌آزاري تأثير بازدارنده داشته باشد.