تأثير سرمايه اجتماعي زنان بر مناسبات قدرت در نهاد خانواده

اهداف: مقاله حاضر با هدف بررسي تأثير سرمايه ‌اجتماعي زنان بر مناسبات قدرت در نهاد خانواده انجام شده و در آن تلاش شده تا تغيير و تحولات مناسبات قدرت را در نهاد خانواده تحت تأثير مشاركت، ارتباط و اعتماد اجتماعي و همچنين سن، تعداد سال‌هاي تحصيل و وضعيت اشتغال زنان مورد مطالعه قرار دهد. روش مطالعه: روش تحقيق مورد استفاده، پيمايش و ابزار جمع‌آوري اطلاعات، پرسش‌نامه بوده است. جامعه آماري تحقيق شامل زنان متأهل 20 الي 64 ساله ساكن شهر تهران در سه منطقه 3، 8 و 17 است. حجم نمونه تحقيق 387 نفر مي‌باشد. روش نمونه‌گيري تركيبي از روش‌هاي طبقه‌بندي چندمرحله‌اي و تصادفي ساده بوده است. يافته‌ها: نتايج آزمون‌هاي دومتغيره نشان داد كه تمامي متغيرهاي مستقل تأثير معناداري بر متغير وابسته (مناسبات قدرت در خانواده) دارند. نتايج تحليل چندمتغيره حاكي از آن بود كه تمامي متغيرها اعم از سن، تعداد سال‌هاي تحصيل، منطقه محل سكونت، وضعيت اشتغال، ارتباط ‌اجتماعي، اعتماد اجتماعي و مشاركت ‌اجتماعي، تأثير معناداري بر متغير وابسته داشته‌اند. متغيرهاي وضعيت اشتغال، ارتباط ‌اجتماعي، اعتماد اجتماعي، مشاركت ‌اجتماعي، تعداد سال‌هاي تحصيل، سن و منطقه محل سكونت به ترتيب بالاترين تأثير رگرسيوني را روي متغير وابسته (مناسبات قدرت در خانواده) داشته‌اند. جهت رابطه تمامي متغيرها به جز سن بر مناسبات قدرت در خانواده، مثبت بوده است. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي تحقيق مي‌توان انتظار داشت با افزايش سطح تحصيلات زنان در جامعه و به تبع در خانواده و همچنين افزايش مطالبه اشتغال زنان، علاوه بر تغيير جايگاه آنان در مناسبات قدرت خانواده، شاهد تغيير جايگاه آنان در نظام تصميم‌گيري و قدرت در ساحت اجتماعي و در عرصه عمومي نيز خواهيم بود.