قانون، عنصر زمينه‌ساز حيات عقلاني در انديشه ملاصدرا

قانون از عناصر اساسي در زمينه سازي حيات عقلاني به شمار مي رود. هدف از اعتبار قانون، هدايت فرد يا جامعه به سوي تحقق مصلحت يا دوركردن از مفسده است. به باور ملاصدرا خداوند نوع انسان را منحصر در فرد نيافريده است،لذا انسان از يك زندگي اجتماعي و تمدني برخوردار است، زيرا در وجود و بقاي خود ناگزير از مشاركت است كه اين تعاون و مشاركت پيروي از نوعي سنت و قانون مي‌كند. مسئلۀ پژوهش حاضر عبارت است ازاينكه آنچه ملاصدرا از قانون اراده كرده به صورت كلي، مساوق با شريعت نيست؛ بلكه معنايي عام‌تر اراده شده است. دراين تحقيق باتوجه به تحليل معناي عام از قانون و با تكيه بر روش تحليلي منطقي به رهاوردهايي از قبيل تبيين وابستگي و ارتباطِ قانون با دين و صلاح عمومي مردم و بررسي جايگاه امنيت با تكيه بر اجراي قانون با عنايت به سامانه‌هاي اجتماعي و در نهايت تحليلي از نقش قانون در دوساحت دروني و بيروني انسان، پرداخت. با تحليل‌هاي انجام‌شده حكمت‌متعاليه در جهت زمينه سازي حيات عقلاني از ظرفيت مناسبي برخوردار است، زيرا همسويي عقل و دين در بستر تبعيت سياست از شريعت منجر به شكل‌گيري هنجارهاي اجتماعي و فردي خواهد شد.