بررسي روش محاسبه آب‌زيرزميني قابل برنامه‌ريزي در ايران و ارائه اصلاحاتي براي آن

در تعيين آب قابل برنامه‌ريزي زيرزميني براي مصارف مختلف از جمله كشاورزي (به عنوان عمده ترين مصرف كننده) اصلي‌ترين گام، مديريت صحيح منابع آب‌زيرزميني در عصر حاضر است. پايبندي به رعايت مصرف آب در حد آب قابل برنامه‌ريزي سبب مي‌شود كه پيامدهاي ناشي از بهره‌برداري از منابع آب‌زيرزميني كنترل و پايداري توسعه تضمين گردد و بهره‌برداران با به به‌كارگيري روش‌هاي فن‌ آورانه، نسبت به افزايش بهره‌وري و استفاده از منابع آب براي توليد بيشتر، متناسب با حجم آب در دسترس گرايش پيدا كنند. در اين مقاله، ابتدا روش محاسبه آب‌زيرزميني قابل برنامه‌ريزي براي بخش كشاورزي در كشور مورد بررسي و نقد قرار گرفته است در اين بررسي ،مشخص شد كه در فرمول فعلي محاسبه آب‌زيرزميني قابل برنامه‌ريزي، مولفه بازگشت آب كشاورزي به صورت يك پارامتر اثرگذار سبب ايجاد خطايي فاحش در محاسبه آب‌زيرزميني قابل برنامه‌ريزي مي‌گردد. سپس، فرمول جديدي براي محاسبه آب قابل برنامه‌ريزي توسط نويسندگان پيشنهاد شده است و سعي شد كه اثر مولفه ورودي آب برگشتي كشاورزي بر حجم آب قابل برنامه‌ريزي به طرز صحيحي اصلاح و اعمال گردد اساس محاسبه آب قابل برنامه‌ريزي زيرزميني در روش پيشنهادي جديد توان آبخوان بر مبناي مولفه‌هاي طبيعي بيلان است.