بررسي وضعيت شاخص‌هاي حكمروايي خوب شهري در بازآفريني بافت‌هاي فرسوده شهري (مطالعه موردي: محله نعمت‌آباد، منطقه 19 تهران)

بسياري از شهرهاي كشور با معضل بافت فرسوده مواجه هستند. حل اين چالش نيازمند الگوي نويني است كه بتواند با همكاري بخش‌هاي مختلف از همه‌ي ظرفيت‌هاي جامعه استفاده كند. بنابراين، حكمروايي خوب شهري و بازآفريني بافت‌هاي فرسوده هدف اين پژوهش قرار گرفت. بنابراين پژوهش حاضر بررسي تأثير حكمروايي خوب بر بازآفريني بافت‌هاي فرسوده و ناكارآمد محله نعمت‌آباد را مورد مطالعه قرار داده است. روش تحقيق اين پژوهش از نوع كمي و كيفي (آميخته) و به لحاظ هدف كاربردي است. ابتدا، براي استخراج شاخص‌ها (تجزيه و تحليل كيفي) از نرم‌افزار MAXQDA بهره گرفته شد.13 بُعد و 40 شاخص براي بررسي اثرهاي حكمروايي خوب بر بازآفريني بافت‌هاي فرسوده شهري شناسايي شد. سپس، اطلاعات به‌دست‌آمده در محيط نرم‌افزار SPSS از طريق آزمون‌هاي T تك نمونه‌اي و كندال مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج آزمون تي نشان داد ميانگين تمام شاخص‌هاي حكمروايي خوب شهري به جز شاخص تعلق‌خاطر به محل با ارزش (3.0300) پايين‌تر از سطح متوسط است، كه نشان‌دهنده اين امر است كه محله نعمت‌آباد به لحاظ شاخص‌هاي حكمروايي خوب شهري در وضعيت مطلوبي قرار ندارد. همچنين نتايج آزمون كندال نشان داد بين شاخص‌هاي حكمروايي خوب شهري و بازآفريني بافت فرسوده در محله نعمت‌آباد ارتباط معناداري وجود دارد. بيشترين اثرگذاري مثبت و مستقيم مربوط به شاخص‌هاي محيطي-اكولوژيك (0.270)، شاخص‌هاي فرهنگي – اجتماعي (0.227)، شاخص‌هاي كالبدي – فضايي (0.186) است و شاخص‌هاي اقتصادي با آماره كندال (0.047-) بدون اثرگذاري مشاهده گرديد. بر اين اساس، برنامه‌هاي دولتي بهتر است بر اين مبنا جهت‌گيري شوند.