مدل تعلل‌ورزي تحصيلي براساس خودناتوان‌سازي تحصيلي و كمال‌گرايي با نقش واسطه‌اي احساس شايستگي دانش‌آموزان

تعلل‌ورزي تحصيلي، پديده‌اي شايع در بين دانش‌آموزان است كه تحت‌تأثير عوامل متعدد موقعيتي يا خصيصه‌هاي شخصيتي است. اين پژوهش با هدف ارائۀ مدل ساختاري تعلل‌ورزي تحصيلي براساس خودناتوان‌سازي و كمال‌گرايي با نقش واسطه‌اي احساس شايستگي انجام شد. روش پژوهش همبستگي و جامعۀ آماري شامل كليۀ دانش‏آموزان دختر مقطع متوسطۀ دوم شهرستان اسكو، در سال تحصيلي 1401-1400 بود. تعداد 346  نفر از دانش‌آموزان به‌روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند كه مقياس‌هاي تعلل‌ورزي تحصيلي، مقياس خودناتوان‌سازي تحصيلي، مقياس كمال‌گرايي، و مقياس احساس شايستگي را تكميل كردند. داده‌ها با استفاده از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري در نرم‌افزار AMOS ويراست 24 تحليل شد. براساس نتايج به‌دست‌آمده، خودناتوان‌سازي تحصيلي و كمال‌گرايي تحصيلي به‌صورت مستقيم و منفي بر احساس شايستگي و همچنين، با واسطه‌گري احساس شايستگي بر تعلل‌ورزي تحصيلي اثر دارند. احساس شايستگي نيز به‌صورت مستقيم بر تعلل‌ورزي تحصيلي تأثير منفي دارد. باتوجه‌به نتايج، پيشنهاد مي‌شود معلمان براي كاهش تعلل‌ورزي دانش‌آموزان، محيط‌هاي يادگيري را تدارك ببينند كه با درنظرگرفتن كمال‌گرايي و رفتارهاي خودناتوان‌ساز، از احساس شايستگي آنان در امور تحصيلي حمايت كند.