مقايسۀ اثربخشي رويكرد درماني فراتشخيصي يكپارچۀ بارلو و درمان مبتني بر تعهد و پذيرش بر نشخوار فكري و عدم تحمل بلاتكليفي در همسران قربانيان كرونا

شيوع كروناويروس و مرگ‏ومير ناشي از آن و عدم جود واكنش سوگ جامع اثرات روان‌شناختي مختلفي را بر بازماندگان بر جاي گذاشته است. اين پژوهش با هدف مقايسۀ اثربخشي درمان فراتشخيصي يكپارچه و درمان پذيرش و تعهد بر نشخوار فكري و عدم تحمل بلاتكليفي همسران قربانيان كرونا انجام شد. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون و پيگيري دوماهه بود. جامعۀ آماري همسران قربانيان كرونا مراجعه‌كننده به بيمارستان امام ‌خميني شهر تهران در سال 1401 بودند. با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس، 51 نفر انتخاب شدند و به ‌صورت تصادفي در سه گروه 17نفري قرار گرفتند. به دليل افت آزمودني در گروه درمان پذيرش و تعهد، از دو گروه ديگر يك نفر به طور تصادفي حذف شد؛ بنابراين، در هر گروه، داده‌هاي 16 نفر تحليل شد. گروه‌ آزمايش اول درمان پذيرش و تعهد و گروه آزمايش دوم درمان فراتشخيصي يكپارچه را در 9 جلسۀ 90دقيقه‌اي يك‌بار در هفته دريافت كردند. ابزار پژوهش پرسشنامۀ نشخوار فكري و پرسشنامۀ عدم تحمل بلاتكليفي بود. داده‌ها با روش تحليل ‌واريانس با اندازه‌گيري تكراري تحليل شد. نتايج نشان داد هر دو مداخله بر نشخوار فكري و عدم تحمل بلاتكليفي اثربخش بودند و در مرحلۀ پيگيري، اثر درمان پايدار بود (0.001 P). همچنين، نتايج نشان داد بين اثربخشي دو مداخله تفاوتي معنا‌دار وجود ندارد. بـا توجـه بـه اثربخشي هر دو مداخله بر نشخوار فكري و عدم تحمل بلاتكليفي همسران قربانيان كرونا، پيشنهاد مي‌شود روان‌درمانگران و مشاوران از اين رويكردهاي درماني در درمان مشكلات روان‌شناختي ناشي از سوگ استفاده كنند.