تبيين الزامات و راهبردهاي ديپلماسي و امنيت انرژي در جمهوري اسلامي ايران

به رغم دغدغه‌هاي فراوان تحليل‌گران و هشدارها مبني بر ضرورت كاستن از اتكا به فروش انرژي‌هاي فسيلي، جمهوري اسلامي ايران كمكاكان متكي به صادرت انرژي است، ايجاد وقفه در صادرات اين مقوله حياتي تهديدي جدي براي اقتصاد ايران و طرح‌هاي توسعه‌اي به شمار مي‌رود كه بلافاصله تبعات فرهنگي و اجتماعي متعددي از آن منبعث مي‌شود. چنين گزاره اي حاكي از اين است كه ضرورت صادرات بي‌وقفه به يك مسئله‌اي امنيتي تحت عنوان امنيت صادرات انرژي مبدل شده است. پژوهش حاضر درصدد پاسخ به اين پرسش است كه با توجه به شرايط سياسي و اقتصادي كنوني، جهت افزايش امنيت بازارهاي بين‌المللي انرژي كشور و افزايش د‌ست‌آوردهاي سياسي ـ اقتصادي، محدوديت‌ها، الزامات و راهبردهاي اصلي در حوزه ديپلماسي انرژي كدامند؟ شاخص‌هايي از جمله رويكرد تركيبي، نگاه بلندمدت به طرح‌هاي انرژي منطقه، تشكيل معاونت ديپلماسي انرژي در وزارت امور خارجه، پرهيز از موازي‌كاري و كاربست رويكرد همياري و هم‌افزايي بين سازماني در عرصه داخلي، رويكرد ديپلماسي فعال فناوري، تنوع‌بخشي منطقه‌اي، تسري الگوي چانه‌زني و توانمندسازي داخلي در حوزه خرد قرار دارند و چهار كلان راهبرد از جمله رويكرد اجرايي جهت رهايي از بن‌بست آسياي مركزي، الزام اتخاذ نگاه منطقه‌اي، نگاه راهبردي به مرزهاي غربي و ديپلماسي مقاومت و اتخاذ راهبرد انرژي در شرايط تحريم‌ها به منظور كاربست ديپلماسي امنيت انرژي پيشنهاد مي‌شود. روش پژوهش كيفي است و همچنين سعي بر آن است كه مسئله اصلي بار رويكرد تحليل اسنادي مورد واكاوي قرار گيرد.