بررسي همبستگي استيگما با بار مراقبتي و خودكارآمدي در مراقبين خانوادگي بيماران مبتلا به اختلال روانپزشكي

مقدمه: با توجه به نقش مهم مراقبين بيماران مبتلا به اختلال روان در فرايند درمان و پيگيري اين بيماران، شناخت عوامل مرتبط با نگرش مراقبين ضروري به نظر مي رسد.  هدف:اين مطالعه با هدف بررسي همبستگي استيگما با بار مراقبتي و خودكارآمدي در مراقبين خانوادگي بيماران مبتلا به اختلال  روانپزشكي انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه توصيفي- همبستگي حاضر از دي ماه 1399 تا ارديبهشت ماه 1400 در مركز آموزشي-درماني قدس سنندج روي 300 نفر از مراقبين بيماران مبتلا به اختلال روانپزشكي آن مركز انجام شد. افراد مطابق با معيارهاي ورود به مطالعه و با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه هاي استاندارد استيگما به بيماران روان، بار مراقبتي نواك و گست و خودكارآمدي عمومي شرر مي باشد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 و آمار توصيفي و ضريب همبستگي پيرسون در سطح معني داري كمتر از 0/05 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: بين تمامي ابعاد بار مراقبتي (به جز فشار مراقبتي تكاملي و فشار مراقبتي اجتماعي) و بار مراقبتي كل با استيگما رابطه معنادار آماري وجود داشت (P 0/001)؛ اما همبستگي اي بين استيگما با متغير خودكارآمدي يافت نشد.  نتيجه گيري: با توجه به رابطه نگرش مراقبين با ميزان بار مراقبتي در مراقبين خانوادگي بيماران مبتلا به اختلال روان، پيشنهاد مي شود برگزاري كارگا ههاي آموزشي براي مراقبين و همچنين توجه به اهميت نگرش مثبت در رسان ههاي جمعي مورد توجه قرار گيرد.