شناسايي مدل مفهومي امنيت غذايي پايدار با رويكرد اقتصاد مقاومتي در جامعه روستايي استان خوزستان: يك رويكرد كيفي

با توجه به چالش ها و ضعف هاي متعدد درزمينه امنيت غذايي پايدار با رويكرد اقتصاد مقاومتي در مناطق روستايي استان خوزستان، شناسايي ابعاد موضوع ضرورت يافته است. با توجه به اينكه مبحث امنيت غذايي و اقتصاد مقاومتي پديده هاي تك وجهي نبوده و صرفاً از طريق روش هاي كمي نمي توان به تحليل و كنكاش عميق آن ها پرداخت، ضرورت مطالعه كيفي و تحليل عمقي آن از درجه اهميت بالايي برخوردار است. در اين تحقيق به منظور شناسايي معيارها و زير معيارهاي امنيت غذايي پايدار با رويكرد اقتصاد مقاومتي از روش‌هاي كيفي تحليل محتوا، مصاحبه نيمه ساختاريافته، گروه متمركز و روش طوفان انديشه استفاده شد. نقطه نظرهاي مصاحبه شوندگان از طريق كدگذاري نظام‌مند، استخراج شد و مؤلفه ها و الگوي پيش فرض تعيين شد. در گام نخست با استفاده از روش بررسي منابع و سوابق تحقيق و تحليل محتوا 12 معيار و 65 زير معيار شناسايي شد. سپس با مصاحبه با كارشناسان و بهره گيري از روش گروه متمركز و جلسه هاي طوفان انديشه با 35 نفر از خبرگان، 7 معيار و 35 زير معيار استخراج شد كه خبرگان با درصد 70 و بالاتر بر آن‌ها اجماع نظر داشتند. اين معيارها و زير معيارها به عنوان معيارهاي امنيت غذايي پايدار با رويكرد اقتصاد مقاومتي در مناطق روستايي استان خوزستان شناسايي شدند. پيشنهاد مي شود برنامه ريزان بخش كشاورزي اين ابعاد را براي تحقق امنيت غذايي با رويكرد اقتصاد مقاومتي در مناطق روستايي استان خوزستان مورد توجه قرار دهند.