تحليل پايداري كشاورزي شالي كاران شهرستان رشت

يكي از جنبه‌هاي مهم توسعه پايدار، كشاورزي پايدار است كه سه هـدف اصلي بهره‌وري اقتصادي، كيفيت زيست محيطي و مسئوليت اجتماعي دارد و مي‌بايست به صورت متعارف در كنار يكديگر بررسي شوند. شـناخت ايـن مؤلفـه‌هـا مـي‌توانـد در تـدوين سياست‌ها و راهبردهاي كشاورزي پايدار نقش بسزايي ايفا كند. هدف اصلي مطالعه، شناخت و تحليل مؤلفه‌هاي پايـداري نظـام كـشت برنج در شهرستان رشت است. داده‌هاي مورد نياز به صورت حضوري و با تكميل پرسش نامه از كشاورزان شالي كار شهرستان رشت در سال 1400-1399 جمع‌آوري شد. براي تعيين وزن شاخص‌هاي اجتمـاعي، اقتصـادي و اكولوژيكي از فراينـد تحليـل سلسله مراتبي ((AHP استفاده شد و همچنين براي ادغام شاخص‌هاي پايداري از روش شاخص تركيبي بهره گرفته شد. نتايج نشان داد 36 درصد نظام توليد برنج در وضعيت نرمال است و تنها 4 درصد نظام توليد برنج در وضعيت پايدار قوي و بالقوه پايدار قرار دارد. بر اساس يافته ها، ارقام بومي ازنظر شاخص‌هاي پايداري وضعيت مطلوب‌تري داشتند و كشاورزاني كه عمليـات مـديريت اگرواكولوژيـك را استفاده كرده‌ بودند، ازنظر پايداري اكولوژيكي، اقتصادي و پايـداري كـل در سـطحي بالاتري قرار داشتند. با توجه به نتايج، كشاورزاني كه داراي اراضي يكجا و متمركز بوده‌اند ازنظر پايداري اقتصادي و پايداري كل وضعيت مطلوب‌تري داشتند. همچنين كشاورزاني كه از ارقام بومي و گواهي شده استفاده كرده‌ بودند ازنظر شاخص‌هاي پايداري وضعيت مطلوب‌تري داشتند. بنابراين كشت ارقام بومي و گواهي شده، مديريت اگرواكولوژيك و حركت به سوي اندازه هاي بزرگ تر مزرعه مي‌تواند تأثير مثبتي بر پايداري كشت برنج داشته باشد.