افلاطون - گادامر از ديالكتيك ايده تا ديالكتيك كلمه

هرمنوتيك فلسفي گادامر صراحتا لوگوس محور است. لوگوس در تلقي گادامر به لحاظ محتوا متفاوت با تلقي افلاطون از آن است. تعبير لوگوس در انديشه افلاطون، ايده است و ديالكتيك ايده، روند تعين ايدوس ها در قالب كلمات است. در ديالكتيك ايده لوگوس در يك روند تكاملي به ارگون تبديل مي شود. به همين خاطر در نظر گادامر ديالكتيك افلاطون از يك جنبه ثابت است چون در چرخه اي ثابت آن چه عيان مي كند بازنمودي حسي از جهان ايده است. از جهاتي ديگر پوياست زيرا ديالكتيك فرايندي صعودي و پيوسته رو به زمان حال است كه مدام از ايده به امر واقع تغيير ماهيت مي دهد. اما در تلقي گادامر، لوگوس كلمه است و ديالكتيك كلمه همان پويايي كلمه است كه در قالب گفتگو تعيين مي يابد. فرض گادامر بر اين است كه ديالكتيك در يك بازي زباني زنده اي كه در حال حركت در آن هستيم به طرزي مخاطره آميز به واسطه كلمات ما را وارد رخداد فهم مي كند. در پژوهش حاضر ذيل تفسير تازه اي از ديالكتيك افلاطون و تاثيزپذيري گادامر از وي تصريح خواهيم كرد گادامر پويايي كلمه را بر ثبات ايده اولويت داده و ديالكتيك كلمه را بر ديالكتيك ايده ترجيح مي دهد.