ساختار عاملي و تغييرناپذيري جنسيتي پرسشنامه نيازهاي بين فردي (INQ-15)

هدف از پژوهش حاضر بررسي ساختار عاملي و تغييرناپذيري جنسيتي پرسشنامه نيازهاي بين فردي (INQ-15) در دانشجويان بود. طرح پژوهش توصيفي- همبستگي و به طور دقيق تر اعتباريابي آزمون بود. جامعه آماري پژوهش را دانشجويان دانشگاه فردوسي مشهد در ترم پائيز 1402-1401  تشكيل مي‌دادند. با در نظر گرفتن تعداد متغيرها در مطالعه اول 236 نفر و در مطالعه دوم 292 نفر به روش تصادفي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. گردآوري داده‌ها با پرسشنامه نيازهاي بين فردي (INQ-15؛ ون اوردن و همكاران، 2012)، مقياس نياز به تعلق (NTBS؛ كلي، 1999)، پرسشنامه طرحواره يانگ (YSQ-SF؛ والر و همكاران، 2001)، مقياس افسردگي، اضطراب و استرس (DASS-21؛ لوي باند و لوي باند، 1995)، مقياس فشار رواني كسلر (K6؛ كسلر و همكاران، 2002) و مقياس افكار خودكشي بك (BSSI؛ بك و همكاران، 1979) صورت گرفت. نتايج تحليل عاملي اكتشافي نشان داد كه مقياس داراي ساختاري دو عاملي با واريانس تبييين شده 72.41 درصد بوده و از روايي تأييدي مناسبي نيز برخوردار است. ساختار عاملي بر حسب جنسيت تغييرناپذير بود. ضرايب آلفاي كرونباخ و دو نيمه كردن از 0.81 تا 0.96 به دست آمد. همبستگي مثبت با نياز به تعلق، انزواي اجتماعي، افسردگي و فشار رواني (0.01 P) نشان از روايي همگراي پرسشنامه داشت. نيازهاي بين فردي مي‌توانستند افكار خودكشي را پيش بيني كنند(0.01 P). به طور كلي پرسشنامه نيازهاي بين فردي روايي و پايايي قابل قبولي را نشان داد و از اين رو مي‌تواند به طور قابل اعتمادي در مطالعات روابط بين فردي در بين دانشجويان استفاده شود.