امكان سنجي بسته آموزش گروهي مبتني بر آزار عاطفي بر دلزدگي زناشويي زوجين

پژوهش حاضر با هدف امكان سنجي بسته آموزش گروهي مبتني بر آزار عاطفي بر دلزدگي زناشويي زوجين انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل و دوره پيگيري يك ماهه بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي زوجين مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره شهر سنندج جهت دريافت خدمات مشاوره زناشويي در سال 1401 بودند كه از طريق روش نمونه‌گيري در دسترس 16 زوج انتخاب و بصورت گمارش تصادفي در دو گروه گواه (8 زوج) و آزمايش (8 زوج) قرار گرفتند. تمامي شركت‌كنندگان قبل و بعد از مداخله به پرسشنامه دلزدگي زناشويي پاينز (CBM، 1996) و سؤال‌هاي مرتبط با ويژگي‌هاي جمعيت شناختي پاسخ دادند. گروه آزمايش تحت بسته آموزشي مبتني بر آزار عاطفي به مدت 10 جلسه 75 دقيقه‌اي (هفته‌اي 2 جلسه) قرار گرفتند و گروه گواه هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر صورت گرفت. يافته‌ها نشان دادند كه در متغير خستگي جسمي، خستگي عاطفي و خستگي رواني بين پيش آزمون و پس آزمون و پيش آزمون و پيگيري تفاوت معناداري در سطح 0.001 وجود دارد و نتايج حاكي از ماندگاري بسته آموزشي در دوره پيگيري يك ماهه بود (0.001=p). بر اساس نتايج مي‌توان گفت بسته آموزشي مبتني بر آزار عاطفي در كنار ساير روش‌هاي درماني، روش مداخله‌اي مناسبي براي كاهش دلزدگي زناشويي در زوجين است.