پيش بيني اضطراب كرونا بر اساس سبك‌هاي دلبستگي و ذهن‌خواني از طريق پردازش چشمي

پژوهش حاضر با هدف پيش بيني اضطراب كرونا بر اساس سبك هاي دلبستگي و ذهن خواني از طريق پردازش چشمي صورت گرفت. روش پژوهش توصيفي – همبستگي بود. جامعه آماري شامل افراد بزرگسال (دامنه سنّي 30 تا 50 سال) ساكن شهر تهران ( مناطق22-18-5-3-2) در سال هاي 1400 و 1401 بود. حجم نمونه 300 نفر بود كه به روش نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقياس اضطراب بيماري كرونا (CDAS) علي پور، و همكاران (1398)، مقياس تجارب مربوط به روابط نزديك (ECR) برنان و همكاران (2000) و آزمون ذهن خواني از طريق چشم ها (RMET) بارون كوهن و همكاران (2001) بود. نتايج آزمون رگرسيون نشان داد كه دلبستگي اضطرابي (0.001=P و 0.19=β) به همراه ذهن خواني از طريق پردازش چشمي (0.006=P و 0.16-=β) پيش بيني كننده اضطراب كرونا هستند ولي سبك دلبستگي اجتنابي (0.74=P و 0.02-=β) پيش بيني كننده معناداري براي اضطراب كرونا نبود. همچنين نتايج نشان داد كه متغيرهاي پيش بين قادر به پيش بيني 0.05 از واريانس متغير اضطراب كرونا بودند. نتيجه پژوهش حاضر نشان مي دهد كه توجه به سبك دلبستگي اضطرابي و ذهن خواني از طريق پردازش چشمي توسط روان شناسان مي تواند به تبيين اضطراب كرونا در افراد بزرگسال كمك نمايد.