مقايسه اثربخشي شفقت‌درماني و درمان مبتني بر ذهن‌آگاهي بر تنظيم هيجان بازماندگان موتوفيان بيماري كوويد-19

پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي شفقت‌درماني و درمان مبتني بر ذهن‌آگاهي بر تنظيم شناختي هيجان بازماندگان موتوفيان بيماري كوويد-19انجام شد. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش ‌آزمون-پس ‌آزمون، با گروه كنترل و دوره پيگيري 3 ماهه بود. جامعه‌آماري پژوهش شامل تمامي افراد سوگوار و داغ ديده‌ ساكن شهر كرج كه در بازه زماني مرداد تا آذرماه 1400 بود يكي از بستگان درجه يك خود را با تشخيص ابتلا به كرونا از دست داده بود. 45 نفر به صورت داوطلبانه با اعلام فراخوان وارد مطالعه شدند و بطور تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه (هرگروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش اول و دوم هر يك به ترتيب طي 8 جلسه هفتگي تحت مداخله شفقت‌درماني و درمان مبتني بر ذهن‌آگاهي قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌ي تنظيم شناختي هيجان (CERQ، گارنفسكي و كرايج، 2006) بود. تحليل داده‌ها با روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و آزمون بونفروني انجام شد. يافته‌هاي بدست آمده نشان داد كه هر دو مداخله‌ي شفقت‌درماني و درمان مبتني بر ذهن‌آگاهي در مقايسه با گروه گواه به طور معني‌داري باعث افزايش تنظيم هيجان سازش يافته و كاهش تنظيم هيجان سازش نايافته مي‌شوند (P 0.01) و تأثير هر دو روش مداخله تا مرحله پيگيري (3ماهه) ماندگار بود. همچنين بين ميزان اثربخشي دو روش تفاوت معناداري وجود نداشت (P 0.01). بر اساس نتايج حاصل از اين پژوهش مي‌توان گفت هر دو درمان شفقت درماني و درمان مبتني بر ذهن‌آگاهي بر تنظيم شناختي هيجان بازماندگان موتوفيان بيماري كوويد-19انجام مؤثر بودند.