بررسي نقش ميانجي تحول مثبت نوجواني در رابطه بين شايستگي اجتماعي، بهزيستي تحصيلي و سرزندگي تحصيلي دانش‌آموزان دوره متوسطه دوم شهر بهبهان

هدف اين پژوهش بررسي نقش ميانجي تحول مثبت نوجواني در رابطه بين شايستگي اجتماعي، بهزيستي تحصيلي و سرزندگي تحصيلي دانش‌آموزان دوره متوسطه دوم شهر بهبهان بود. روش پژوهش حاضر توصيفي- همبستگي به روش مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري، شامل تمامي دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم شهر بهبهان در سال تحصيلي 1401-1400 بود كه از اين ميان 580 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي چند‌مرحله‌اي به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه بهزيستي تحصيلي (AWBQ، تومينين-سويني و همكاران، 2012)، پرسشنامه سرزندگي تحصيلي (ABQ، دهقاني‌زاده و حسين‌چاري، 1391)، مقياس شايستگي اجتماعي (SCS‌، فلنر و همكاران، 1990) و مقياس تحول مثبت نوجواني (PYDS‌، گلدوف و همكاران، 2014) استفاده شد. يافته‌ها نشان دادند كه ضرايب مسيرهاي مستقيم شايستگي اجتماعي به تحول مثبت نوجواني، بهزيستي تحصيلي و سرزندگي تحصيلي مثبت و معني‌دار بودند (p 0.05).  يافته‌هاي روابط غيرمستقيم حاكي از اين بود كه شايستگي اجتماعي به‌طور غير‌مستقيم از طريق تحول مثبت نوجواني بر بهزيستي تحصيلي و سرزندگي تحصيلي اثر معني‌دار دارد (p 0.05). بر اين اساس تحول مثبت نوجواني نقش ميانجي بين شايستگي اجتماعي و بهزيستي تحصيلي، و نيز بين شايستگي اجتماعي و سرزندگي تحصيلي دارد. بنابراين تحول مثبت نوجواني در رابطه بين شايستگي اجتماعي و بهزيستي تحصيلي‌، و بين شايستگي اجتماعي و سرزندگي تحصيلي نقش كليدي دارد پس مي‌توان اذغان داشت كه شايستگي اجتماعي با تحت تأثير قرار دادن تحول مثبت نوجواني، بهزيستي تحصيلي و سرزندگي تحصيلي را در دانش‌آموزان تحت تأثير قرار مي‌دهد.