رابطه رسالت شغلي بر موفقيت شغلي و سبك آموزشي تبحري با ميانجي‌گري تعالي‌‌يابي شغلي و تعهد حرفه‌اي در معلمان

هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه رسالت شغلي بر موفقيت شغلي و سبك آموزشي تبحري با ميانجي‌گري تعالي‌‌يابي شغلي و تعهد حرفه‌اي بود. روش پژوهشي توصيفي_همبستگي به روش مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري شامل كليه آموزگاران مشغول به كار در شهرستان كرمان در سال 1400 بود كه 283 نفر به‌عنوان نمونه پژوهش با روش نمونه‌گيري تصادفي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. شركت‌كنندگان پرسشنامه رسالت شغلي (JCQ، دوبرا و توستي خارس، 2011)، تعالي‌يابي شغلي (JCQ‌، لاورنس، 2010)، تعهد حرفه‌اي (PCQ‌، آلن و مير، 1990)، موفقيت شغلي ادراك‌شده (JSQ ، گربنر و همكاران، 2008) و سبك آموزشي تبحري (PALS ، ميدگلي و همكاران، 2000) را تكميل نمودند. يافته‌ها نشان دادند كه ضرايب مسيرهاي مستقيم رسالت شغلي به موفقيت شغلي ادارك شده، تعالي‌يابي شغلي، تعهدحرفه‌اي و جهت‌گيري آموزشي تبحري؛ نيز تعالي‌يابي شغلي به موفقيت شغلي ادارك شده و جهت‌گيري آموزشي تبحري؛ تعهد حرفه‌اي به موفقيت شغلي ادارك شده و جهت‌گيري آموزشي تبحري معنادار بودند (p 0.01). يافته‌هاي روابط غيرمستقيم حاكي از اين بود كه رسالت شغلي بر موفقيت شغلي ادارك‌شده و جهت‌گيري آموزشي تبحري از طريق تعالي‌‌يابي شغلي و نيز رسالت شغلي بر جهت‌گيري آموزشي تبحري از طريق تعهد حرفه‌اي‌، و رسالت شغلي بر جهت‌گيري آموزشي تبحري از طريق تعهد حرفه‌اي معنادار بودند (p 0.01). شاخص‌هاي برازش نشان داد مدل پژوهش از برازش مناسب برخوردار بود. بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه تعالي‌‌يابي شغلي و تعهد حرفه‌اي‌، نقش ميانجي در ارتباط بين رسالت شغلي با موفقيت شغلي و جهت‌گيري آموزشي تبحري دارد.