مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر رويكرد پذيرش و تعهد (ACT) با واقعيت‌درماني بر انسجام زناشويي در زوجين متعارض در دوره پساكرونا

هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر رويكرد پذيرش و تعهد (ACT) با واقعيت‌درماني بر انسجام زناشويي در زوجين متعارض در دوره پساكرونا بود. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون و گروه كنترل با دوره پيگيري دوماهه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر، كليه زوجين متعارض مراجعه‌كننده به درمانگاه‌ها و مراكز مشاوره منطقه 20 شهر تهران در سال 1401 بودند. تعداد 45 نفر به شيوه هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش انسجام زناشويي ساماني (1381، MCQ) بود. مداخله درمان مبتني بر رويكرد پذيرش و تعهد (ACT) و واقعيت‌درماني در 8 جلسه 90 دقيقه‌اي، هفته‌اي دو بار به‌صورت گروهي براي گروه آزمايش اول و دوم اجرا شد. داده‌ها با بهره‌گيري از تحليل واريانس آميخته تجزيه‌وتحليل شدند. نتايج نشان داد بين پس‌آزمون و پيگيري گروه‌هاي آزمايش و گواه انسجام زناشويي تفاوت معناداري وجود دارد (0.05 P) و درمان پذيرش و تعهد نسبت به واقعيت‌درماني به‌طور معناداري بر انسجام زناشويي زوجين متعارض در دوره پساكرونا اثربخش‌تر بود و بين دو درمان تفاوت معنادار مشاهده شد (0.05 P). بنابراين مي‌توان گفت كه رويكرد پذيرش و تعهد (ACT) اثربخش تر از  واقعيت‌درماني در افزايش انسجام زناشويي در زوجين متعارض بود.