مناط حجيت بنائات عقلايي معاصر در انديشه اصولي امام خميني(ره)

ظهور نهاد هاي نوپيدا و مستحدثه به شكل‌گيري بناءات عقلائي جديدي مي‌انجامد كه بررسي مناط حجيّت آنها در راستاي حلّ مسائل نوظهور ضروري به نظر مي رسد. مسأله مطرح اين است كه مناط حجيّت اين طيف از بنائات چيست؟ فرض بر اين است كه بنائات عقلائي معاصر، حجيّت ذاتي دارند. مشهور دانشمندان اصول، قائل به حجيّت غير ذاتي بناي عقلاء هستند؛ به همين رو در مواجهه با بنائات مستحدثه و كشف موافقت شارع با محذورات و دشواري هايي روبرو مي شوند. نتيجه پژوهش پيش رو مثبت نظريه غير مشهور يعني حجيّت ذاتي بنائات عقلائي به ويژه بنائات عقلائي معاصر است. با دقّت در آثار اصولي امام خميني(ره) اين نتيجه به دست مي آيد كه ديدگاه معظمٌ له متفاوت از دانشمندان اصولي است. بدين شرح كه نسبت به بناءات غير مستحدثه ضمن پذيرش حجيّت اعتباري، نظريه عدم ردع را اختيار نمودند. اما در خصوص بناءات عقلايي معاصر مي توان گفت كه قائل به حجيّت ذاتي مي باشد؛ چراكه عقلاء (به ما هم عقلاء) به آن عمل كرده و عدم تمسّك به آنها موجبات عسر و حرج و اختلال نظام را در پيش دارد. قاعده ملازمه، لطف و عنصر مصلحت اين ديدگاه را تقويت مي كند. پژوهش پيش رو با روش تحليلي- توصيفي به اين مهمّ پرداخته است.