زمينه هاي فقهي عدالت ترميمي در حقوق كيفري ايران با تأكيد بر حقوق كيفري اطفال

سياست جنايي اسلام در قبال بزه كاري اطفال تنها به كيفردهي بسنده نكرده است و حمايت از كودكان در برابر بزه ديدگي و واكنش نسبت به بزهكاري كودك در زمان ارتكاب جرم قسمتي از سياست جنايي فقه اسلامي است. عدالت ترميمي به نوبه خود و به تنهايي مي تواند عاملي جهت پيشگيري از بزهكاري اطفال در معرض خطر محسوب گردد و به نحوي امنيّت فردي و اجتماعي آنان را فراهم سازد. نهادهاي مؤثر زيادي در بطن پيشگيري از بزهكاري اطفال و نوجوانان در معرض خطر وجود دارند كه با تكيه بر اهداف عدالت ترميمي، براي كاهش جرايم و بزه ديدگي اطفال و نوجوانان تلاش مي كنند. بر اساس بررسي هاي فقهي، به نظر مي رسد كه ارتباط تنگاتنگي ميان آموزه هاي فقهي و عدالت ترميمي وجود دارد. افزون بر اين، نظريه عدالت ترميمي در حوزه كودكان از جمله ضرورت ها و كاربردهاي اين نظريه در موازين فقهي است. بنابراين، پيشنهاد مي گردد كه در كاربرد عدالت ترميمي در حوزه اطفال در معرض خطر، بزهكار و يا بزه ديده، از مباني فقهي و اصول اخلاقي اسلامي اسلامي استفاده گردد. در اين راستا، جامعه اسلامي نبايد از اين موازين دورگردد بلكه مي بايست اين مباني را در دادرسي هاي مربوط به اطفال عملي سازد. اين مقاله مي كوشد با به كارگيري شيوه توصيفي - تحليلي و با تأكيد بر حقوق كيفري اطفال، به تبيين زمينه هاي فقهي عدالت ترميمي در حقوق كيفري ايران بپردازد.