ارائه مدل يكپارچه مرجع تدريس در معماري و شهرسازي بر اساس برنامه آموزشي در سطوح كلان تا خرد

باتوجه‌به روند جهاني‌شدن، كشورها به طور فزاينده‌اي درگير بستر مسئله جديدي در بررسي برنامه درسي و آموزشي به‌عنوان راهي براي تكميل آموزش با دانش، مهارت‌ها و قابليت‌هاي موردنياز براي فردا شده‌اند. شباهت و همچنين تمايز اصلاح برنامه درسي بين كشورهاي مختلف، پيچيدگي گسترده‌تري را در مورد اصلاح برنامه درسي منعكس مي‌كند كه مربوط به فعل‌وانفعال تأثيرات جهاني، بومي و واكنش‌هاي آموزشي آنها است. دراين‌بين، مسئله اصلي و مهمي درباره شيوه اجرايي اصلاحات برنامه درسي از نظر مجريان و اركان آموزش مطرح است. مرجع تدريس بر اساس ماهيت معماري و شهرسازي، مفهومي نظري و چندوجهي است كه مي‌توان از جنبه‌هاي مختلفي بدان پرداخت. چارچوب حاضر تلاش كرده است جامع‌ترين بستر را كه در واقعيت، بيشترين نقش در شكل‌دهي به اين ماهيت داشته، يعني «برنامه آموزشي» را انتخاب كند. برنامه آموزشي، مفهومي چند مقياسي است كه طيف وسيعي از برنامه‌ريزي كلان ستادي در حد وزارت‌خانه، تا برنامه‌ريزي خردِ صفي در مديريت گروه‌هاي معماري و شهرسازي را در بر مي‌گيرد. پژوهش حاضر، با روش نظريه زمينه‌اي و رويكرد كيفي، ضمن واكاوي نظريات و چارچوب‌هاي فكري موجود در نظام آموزش عالي، براي دستيابي به اهداف كاربردي پژوهش، برخي موارد را به‌صورت تطبيق با مأموريت‌هاي كلان اين رشته‌ها، و بخش‌هايي را نيز به‌صورت محقق ساخته، بدان اضافه كرده است. يافته‌هاي اين نظريه‌پردازي با جمع‌بندي سطوح مختلفي از محتوا و روش دروس، براي هر كدام از اهداف آموزشي، چارچوبي متناظر با ماهيت آنها در نظر گرفته كه مي‌توان به آنها اصطلاح «الگوي تدريس» را اطلاق كرد. استفاده از الگوهاي تدريس متناسب، نقش بسزايي در كاهش ناكارآمدي آموزشي، و زمينه‌سازي افزايش رضايت‌مندي اركان آموزش خواهد داشت.