تحليل تأثير مولفه‌هاي كالبدي موثر در جنبه آسايشي (خلوت، محرميت و امنيت) بر ميزان تعاملات اجتماعي در مجتمع‌هاي مسكوني

هر فضا و كالبدي كه براي سكونت انسان در نظر گرفته مي‌شود به شكل‌گيري عرصه‌هاي امن، محرم، امن و آرام نياز دارد. در چنين فضايي بايد تمام شرايط مادي و معنوي براي مصرف كننده ها به منظور حصول محرميت در تمام ابعاد فراهم شود. از آنجا كه مسكن بستر آرامش و آسايش براي ساكنان است، بايد مقوله‌هايي مانند سلسله‌مراتب فضاي ورودي ها، حريم خصوصي، امنيت و ... در طراحي آن مد نظر قرار بگيرد. مطالعه حاضر با هدف شناسايي عناصر كالبدي مؤثر در ايجاد خلوت و محرميت و تعاملات اجتماعي در طراحي و نحوه ساخت در مجتمع‌هاي گل نرگس، برج زمرد، آفتاب وليعصر، شهيد چمران، گلستان و فجر ايل گلي تبريز انجام پذيرفت. روش تحقيق در مطالعه حاضر توصيفي تحليلي و ﮔﺮدآوري اﻃﻼﻋﺎت از ﻃﺮﻳﻖ مشاهدۀ فضاهاي مجتمع‌هاي مسكوني و نظرسنجي از ساكنين مجتمع‌هاي مسكوني انجام شد. مولفه‌هاي مورد بررسي شامل ميزان محرميت و حريم خصوصي و رضايت از تعاملات اجتماعي بودند كه با استفاده از پيش‌آزمون و آزمون آلفاي كرونباخ پايايي ابزار با ضريب بالاتر از 0.7 مورد تائيد قرار گرفت. براي پيگيري تفاوت‌هاي معناداري در تجزيه‌وتحليل‌هايچند گروهيهي، از آزمون تعقيبي LSD استفاده گرديد. داده‌هاي تحقيق با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد آزمون و ﺗﺤﻠﻴﻞ قرار گرفت. نتايج حاكي از آن است كه طراحان مي‌بايستي در طراحي فضاهاي عمومي و نيمه‌عمومي مجتمع‌ها امكان برقراري تعاملات اجتماعي را كه از نيازهاي اساسي بشر است، در حدودي مشخص و با در نظر گرفتن عوامل ديگري همچون خلوت و حريم خصوصي و محرميت ساكنين در نظر داشته و فراهم نمايند تا بتوان با طراحي فضاي مناسب براي برقراري روابط انساني و اجتماعي، كيفيت تعاملات اجتماعي افزايش يابد.