گونه‌شناسي رويكردهاي امام‌باقر(ع) در «استدلال‌‌ها و استنادات» مناظره‌ها به قرآن، حديث و سيره

مناظره‌هاي امام‌باقر(ع) به صورت‌هاي مختلف، طرح و روايت شده و محققين هم، براساس نيازهاي پژوهشي خود، به بررسي و انعكاس آن‌ها مبادرت كرده‌اند اما به مناظره‌ها، بيشتر نگرشي گزارش‌گونه و تاريخي داشته‌اند و كمتر به تحليل و تاثير ‌آن‌ها و انعكاس سيرۀ امام(ع) پرداخته‌اند و به «ريشه‌يابي جايگاهِ» قرآن، حديث و سيره درمناظره‌ها و «كشفِ» رويكردهاي قرآني، حديثي و سيره‌اي امام(ع) دراستدلال‌ها و استنادات ايشان، توجه نكرده يا از آن‌ها غفلت كرده‌اند؛ مهجوريت قرآن پس از پيامبراكرم(ص) به اعتراف قرآن‌پژوهان، مقابله مستمر مستشرقين با قرآن و اسلام، مستند به پژوهش‌هاي‌شان، شهرت علمي امام‌باقر(ع) نزد مستشرقين شيعه‌پژوه، پاسخ‌هاي قرآني، حديثي و سيره‌اي امام(ع) به سائلين و درمناظره‌ها، و ضرورت روزافزون قرآن‌پژوهي باتوجه به تغيير مستمر مسائل مبتلا به جهاني، نويسندگان مقاله را بر اين داشته تا با روش توصيفي _ تحليلي و كتابخانه‌اي و با بهره از گونه‌شناسي‌علمي، به واكاوي جايگاه قرآن، حديث و سيره و رويكردهاي استدلالي و استنادي قرآني، حديثي و سيره‌اي امام(ع) درمناظره‌هاي‌شان بپردازند. نويسندگان، براي آوردن قرآن به بطن جامعه، قرآن‌محوريِ پژوهش‌ها، و براي پاسخگويي به مسائل مبتلابه جامعه، قراردادن انگيزه‌ها و رويكردهاي پژوهشي، بر محوريت قرآن و تمسك به سيره ائمه(ع) بويژه امام‌باقر(ع) را ضروري و مشهود يافته‌اند.