جنگ تركيبي آمريكا عليه جمهوري اسلامي ايران به روايت ديپلماسي و مذاكره؛ از ديپلماسي اجبار تا بازدارندگي اطلاعاتي

جنگ تركيبي در ابعاد پنهان و آشكار خود يكي از مفاهيم مدرن و هوشمندي است كه تعيين كننده نوع روابط نظام سلطه و ملل مستقل جهان مي باشد از اين رو به موازات كاربست ابزارهاي متعارف و مقاله پژوهشي نامتعارف جنگ تركيبي اعم از جنگ اقتصادي جنگ اطلاعاتي جنگ ،سياسي جنگ فرهنگي، عمليات رواني، حملات سايبري ناامني و بي ثبات سازي داخلي ديپلماسي» و جنگ ديپلماتيك نيز يكي از محورهاي اصلي و مهم اين نوع جنگ تركيبي است سؤال اصلي اين مقاله اين است كه ماهيت و ابعاد جنگ تركيبي آمريكا عليه جمهوري اسلامي را در فضاي ديپلماسي و مذاكره چگونه ميتوان ترسيم و صورت بندي نمود؟ فرضيه اصلي اين است كه جنگ تركيبي آمريكاييها در فضاي مذاكره و چانه زني را مي توان در قالب دو مفهوم ديپلماسي اجبار» و «بازدارندگي اطلاعاتي» تبيين و تشريح نمود. چرا كه ديگر نه ديپلماسي و نه جنگ به تنهايي تعيين كننده نوع روابط دوستانه و خصمانه بين دولتها نيستند. در اين راستا يافته تحقيق اين است كه كشور ايران هم اكنون در شرايط كم بازدارندگي/ بازدارندگي نامكفي قرار دارد به اين معنا كه به رغم موفقيتهاي بزرگ و حياتي در عرصه بازدارندگي دفاعي و نظامي، در حوزه بازدارندگي اطلاعاتي نتوانسته آنگونه كه بايد و شايد توازن راهبردي بازدارنده محور با سرويس اطلاعاتي حريف را در اين زمينه ايجاد نمايد. لذا فقدان توان بازدارندگي اطلاعاتي از نوع ،انكار، اصولاً به تسليم پذيري در برابر ديپلماسي اجبار يا پرداخت هزينه هاي سنگين و بعضاً غير قابل جبران امنيت ملي مي انجامد روش پژوهش به لحاظ نوع تحقيق توصيفي تبييني و به لحاظ روش شناسي تحقيق برمبناي نوع داده ها، روش كيفي است روش گردآوري داده ها نيز كتابخانه اي ،اينترنتي، مشاهدات عيني و مطالعات ميداني مي باشد.