گرايش به بين‌الملل‌گرايي در سياست خارجي دولت‌هاي جمهوري‌خواه ايالات متحده

ميزان گرايش به بين‌الملل‌گرايي در دولت‌هاي مختلف ايالات متحده، تأثير مستقيمي بر روي ميزان مداخله‌گرايي اين كشور در مناطق مختلف جهان به‌ويژه منطقه غرب آسيا داشته و از اين طريق، همواره امنيت و منافع ملي ايران را متأثر ساخته است. برخلاف دولت‌هاي دموكرات، اين نوع گرايش در دولت‌هاي جمهوري‌خواه نوسان شديدي را تجربه كرده و در طول يك قرن گذشته، دو بار از تمايل سنتي به انزواگرايي به يك بين‌الملل‌گرايي ستيزه‌جويانه تغيير جهت داده است. پژوهش حاضر براي پاسخ به چرايي چنين تحولي در ترجيحات سياست خارجي حزب جمهوري‌خواه، از چارچوب نظريه واقع‌گرايي نوكلاسيك و روش پژوهش تاريخي بهره مي‌برد تا بتواند با تجزيه و تحليل پويايي‌هاي موجود در ترجيحات سياست خارجي جمهوري‌خواهان در دو مقطع تاريخي پس از جنگ جهاني دوم و پس از حمله 11 سپتامبر، عوامل مؤثر بر رخداد چنين تحولي را شناسايي كند. نتيجه بررسي‌هاي ياد شده بيانگر آنست كه در هر دو مقطع، جمهوري‌خواهان عليرغم عدم تمايل ذاتي به بين‌الملل‌گرايي، به دليل ظهور تهديد بزرگ كمونيسم شوروي پس از جنگ جهاني دوم و جلوه‌گر شدن تهديد تروريسم پس از حادثه 11 سپتامبر، گرايش قابل ملاحظه‌اي را نسبت به يك بين‌الملل‌گرايي ستيزه‌جويانه در جهت مقابله با ابعاد مختلف تهديدهاي ياد شده نشان داده‌اند. به اين ترتيب، برآيند ترجيحات سياست خارجي جمهوري‌خواهان بيانگر آنست كه در شرايط ظهور منابع عمده تهديد‌ عليه امنيت ابالات متحده، گرايش آن‌ها به بين‌الملل‌گرايي افزايش قابل توجهي داشته است. خصيصه‌اي كه در حزب دموكرات‌ به اين شدت مشاهده نمي‌شود.