نظريه ديپلماسي پنهان مقاومت‌پايه در روابط بين‌الملل؛ با تأكيد بر گذار از نظم سلطه‌محور آمريكايي

يكي از مهم‌ترين حوزه هاي كاركردي سازمان‌هاي اطلاعاتي به‌عنوان تأمين كننده اصلي نيازهاي اطلاعاتي سياست‌گذاران در عرصه سياست خارجي به‌ويژه در محور مقاومت، «ديپلماسي پنهان» است. در اين ميان به دليل مخالفت و كارشكني آمريكا با آرمان‌هاي انقلاب اسلامي، به‌ويژه در شرايط تحريم اقتصادي و فشار حداكثري سياسي، يكي از حوزه‌هاي راهبردي و منحصر به فرد نظام جمهوري اسلامي براي پيشبرد سياست خارجي و امنيتي كشور در فرآيند تعاملات و مناسبات بين‌المللي، عرصه‌ «ديپلماسي پنهان مقاومت پايه» است كه كاربست آن در حوزه ها و سطوح مختلف حكمراني مستلزم تئوري پردازي در مقام نظر و هوشمندي در ساحت عمل است.  نظريه ديپلماسي پنهان مقاومت پايه، با رويكرد سلطه ستيزِ موازنه بخش و نيز با عمق بخشي خارجي و جهت گيري مقاومتي بازدارنده‌محور، سياست تحريم، مهار، انزوا و فشار حداكثري آمريكا و متحدانش را عليه جمهوري اسلامي از طريق مذاكرات محرمانه و ديپلماسي پنهان با بازيگران دولتي و غيردولتي محور مقاومت و ساير دولت‌ها بدور از هرگونه مداهنه و خيانت در آرمان مقاومت، خنثي و بي اثر مي‌سازد. مقاومت، في نفسه مبتني بر كنش ديپلماسي پنهان يعني غلبه بر بوروكراسي و فرآيندهاي رسمي است. اساساً نظم مقاومت‌پايه انقلاب اسلامي به دليل عدم دنباله روي از ابرقدرت‌ها و بلكه اتخاذ سياست موازنه بخشي و بازدارندگي عليه نظم مبتني بر سلطه آمريكايي، محدوديت هاي زيادي را بر روي ديپلماسي رسمي و عمومي تحميل نموده و لذا حوزه ديپلماسي پنهان عملاً پنجره اي به روي دستگاه ديپلماسي ايران اسلامي براي كسب منافع امنيتي و عمق بخشي خارجي است. به لحاظ روشي نيز اين پژوهش از روش اجتهادي و تفهمي بهره برده و مبتني بر رويكرد تحقيق كيفي است.