تحليل الگوهاي مداخله آمريكا در بخش‌هاي اقتصادي ايران با استفاده از ابزار بابوك؛ مكانيزم‌ها، اثرات و راه‌هاي برون رفت

با نگاهي تاريخي، مفهوم مداخله به عنوان يكي از ابزارهاي مهم سياست خارجي قدرت‌هاي جهاني، در راستاي پيشبرد اهداف، و دستيابي به منافع مطرح بوده است. مداخله شامل تلاش‌هاي علني و مخفيانه با هدف تغيير، جايگزيني يا حفظ دولت‌هاي خارجي مي‌شود. اين تلاش‌ها، طيف گسترده و متنوعي از اقدامات سياسي، اقتصادي، امنيتي، نظامي و تكنولوژيك را در بر مي‌گيرد. فرآيند اين مداخلات پس از جنگ دوم جهاني و قرار گرفتن ايالات متحده به عنوان يكي از قطب‌هاي جهان در رقابت با شوروي به اوج رسيد و پس از فروپاشي شوروي، در سطوح جديدي در راستاي تثبيت هژموني آمريكا نمايان شد. اين مقاله در تلاش است تا با فرض اينكه رويكردهاي نوين مداخله، بيشتر بر اساس مباحث اقتصادي شكل گرفته، به اين سوال پاسخ دهد كه الگوهاي مداخله آمريكا در بخش‌هاي اقتصادي ايران چگونه بوده است؟ پژوهش با مطالعه مكانيسم بابوك، در نهايت به تحليل سازوكار، تاثيرات و رويكردهاي موجود در اين زمينه مي‌پردازد. به واسطه سطح سامانه‌هاي موجود بانك و عدم وجود ارتباط موثر بين كسب و كار و سامانه‌هاي اطلاعاتي موجود؛ نظام تصميم سازي در بانك با چالش بسيار روبرو است. استاندارد بابوك با برقراري ارتباط بين كسب و كار و نظام ديتا تلاش دارد نظام تصميم سازي را به گونه‌‌اي سازمان دهي نمايد كه تصميمات بر اساس درك درست از محيط و شرايط بانك صورت پذيرد، اتفاقي كه هم اكنون به طور كامل وابسته به سطح نخبگي و تجربه مديران است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه سه شيوه كلي مداخله ايالات متحده امريكا بر ايران شامل تحريم‌هاي مستقيم بخش‌هاي اقتصادي، محدود سازي غير مستقيم بخش‌هاي اقتصادي و صدمه مستقيم، خرابكاري و هك زيرساخت‌هاي اقتصادي است.