طراحي مدل كيفي توسعه مدارس دولتي يادگيرنده

مدارس دولتي در ايران با توجه به ويژگي ‌هاي ساختاري و مديريتي خود كه متاثر از ساختار متمركز مديريت آن است با اصول سازمان يادگيرنده فاصله دارند. بنابراين هدف پژوهش حاضر، طراحي مدل كيفي توسعه مدارس دولتي يادگيرنده است. روش: رويكرد پژوهش، كيفي است و از طريق نمونه گيري هدفمند با 22 نفر از خبرگان وزارت آموزش و پرورش و مدارس در شهر تهران تا دستيابي به اشباع نظري مصاحبه نيمه ساختاريافته انجام شد. براي اكتشاف مدل توسعه مدارس يادگيرنده، تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از تئوري داده بنياد و از طريق نرم افزار مكس كيودا صورت گرفت. يافته ها: پس از انجام مصاحبه‌هاي كيفي و كدگذاري‌ها، مقوله‌هاي كلي، مقوله‌هاي فرعي و مفاهيم شناسايي و عوامل علي، زمينه‌اي، مداخله‌اي، راهبردها و پيامدهاي توسعه مدارس يادگيرنده مشخص گرديد و در نهايت مدل توسعه مدارس يادگيرنده با 6 بعد اصلي و 17 مقوله فرعي و 221 شاخص طراحي شد.نتايج: مديران وزارت آموزش و پرورش و تمامي ذينفعان مدارس با توجه به عوامل علي و شرايط زمينه‌اي و مداخله‌اي و اتخاذ راهبرد‌هايي در زمينه توانمندسازي منابع انساني، توسعه مديريت دانش و يادگيري، يادگيري تيمي و مشاركتي، شبكه ارتباطات يادگيري و مدرسه خودارزياب، مسئول و پاسخگو مي‌توانند از مزاياي توسعه مدارس يادگيرنده بهره‌مند شوند.