مطالعه و شناسايي سلول‌هاي زاياي اوليه در گناد جنين قرقاول ماده (Phasianus colchicus) با استفاده از تكنيك‌هاي مختلف بافت‌شناسي

هدف از اين تحقيق شناسايي و بررسي حضور سلول‌هاي زاياي اوليه در سنين مختلف جنيني در بافت تخمدان قرقاول بود.  اين سلول ها تنها سلول‌هاي در حال رشد رويان هستند كه توانايي انتقال اطلاعات ژنتيكي از طريق گامتوژنز به نسل بعدي را دارند.  به منظور مطالعه در اين خصوص، پرندگان به دليل ويژگي هاي رشدي خود ارزش فوق العاده اي دارند.  از طرفي قرقاول از جمله پرندگاني است كه داراي خواص بسيار مفيدي است اما متأسفانه اين گونه نادر در خطر انقراض قرار دارد.  در اين مطالعه، تعداد 28 عدد تخم نطفه دار قرقاول مورد استفاده قرار گرفت و گنادهاي جنين ماده با توجه به عدم تقارن آن ها متمايز و در روزهاي 24 9 جنيني استخراج شدند.  مقاطع بافتي به صورت سريال سكشن تهيه شدند و شناسايي سلول هاي زاياي اوليه با استفاده از رنگ آميزي هاي هماتوكسيلين–ائوزين، پريوديك اسيد شيف و همچنين تهيه مقاطع نيمه نازك و رنگ آميزي آن ها با تولوئيدين بلو انجام گرفت.  سپس با استفاده از تكنيك هاي استريولوژي، تعداد، حجم سلول و حجم هسته سلول‌هاي زاياي اوليه محاسبه گرديد.  سلول‌هاي زاياي اوليه در برش هاي پارافيني و رزيني در روزهاي 9 تا 14 جنيني به دليل ويژگي‌هاي خاص شامل اندازه بزرگ هسته و سيتوپلاسم كم شناسايي شدند.  ضمناً پاسخ اين سلول ها در تمام سنين به رنگ آميزي پاس منفي بود.  با توجه به نتايج مربوط به مطالعه استريولوژي، مشخص شد با افزايش سن از تعداد سلول هاي زاياي اوليه كاسته مي شود به طوري كه در 18 روزگي اين سلول ها مشاهده نشدند.  در حالي كه حجم سلول هاي زاياي اوليه و حجم هسته اين سلول ها با افزايش سن افزايش يافته بود.  يافته‌هاي اين مطالعه نشان داد كه سلول‌هاي زاياي اوليه در بافت تخمدان جنين‌هاي قرقاول در تمام سنين آزمايش‌ شده به رنگ آميزي پريوديك اسيد شيف پاسخ منفي دادند در حالي كه مشخص شد رنگ آميزي هماتوكسيلين و ائوزين و استفاده از مقاطع نيمه نازك براي تشخيص ميكروسكوپيك اين سلول ها مناسب هستند.  از نظر مورفولوژي اين سلول در قرقاول تفاوت خاصي با ساير پرندگان نداشت اما از نظر هيستوشيمي پاسخ اين سلول به رنگ آميزي پريوديك اسيد شيف منفي بود كه با بعضي از گونه هاي پرندگان متفاوت است.